چکیده:
ﻫﺪف از ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻫﻮﯾﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﮐﯿﻔﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ زﻧﺎن ﺳﺎﮐﻦ در ﺧﺎﻧﻪﻫﺎی ﺳﻨﺘﯽ و آﭘﺎرﺗﻤﺎﻧﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. در ﻫﻤﯿﻦ راﺳﺘﺎ، اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از ﻧﻮع ﺑﻨﯿﺎدی ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در ﻗﺎﻟﺐ روش ﭘﮋوﻫﺶ ﻋﻠﯽ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪای اﻧﺠﺎم ﮔﺮدﯾﺪ. ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﮋوﻫﺶ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻤﺎم زﻧﺎن ﺳﺎﮐﻦ در ﻣﻨﻄﻘﻪ 12 ﺷﻬﺮداری ﺗﻬﺮان ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﭘﮋوﻫﺶ در ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﺑﻪ ﺻﻮرت در دﺳﺘﺮس اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎی ﺳﻨﺘﯽ 72 ﻧﻔﺮ و آﭘﺎرﺗﻤﺎﻧﯽ 85 ﻧﻔﺮ ﺑﻮد. در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪﻫﺎی ﻫﻮﯾﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺻﻔﺎریﻧﯿﺎ و روﺷﻦ و ﻓﺮم ﮐﻮﺗﺎه ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﮐﯿﻔﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﻬﺪاﺷﺖ ﺟﻬﺎﻧﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺟﻬﺖ ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ اﻃﻼﻋﺎت از آزﻣﻮن آﻧﻮا و ﻣﺎﻧﻮا، ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮماﻓﺰار SPSS اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ ﻧﺸﺎن داد ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎی ﺳﻨﺘﯽ در ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻣﺆﻟﻔﻪﻫﺎی ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﺑﺎﻻﺗﺮی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎی آﭘﺎرﺗﻤﺎﻧﯽ دارﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻣﯽﺗﻮان ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺳﺒﮏﻫﺎی ﺳﻨﺘﯽ ﻣﻌﻤﺎری ﭘﺪﯾﺪهﻫﺎی ﭘﻮﯾﺎﯾﯽ را در ﻧﯿﺎزﻫﺎی آﻧﯽ و ﻧﯿﺎزﻫﺎی آﯾﻨﺪه ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ ﺧﻮد ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ و ﺑﺮﻃﺮف ﻣﯽﮐﻨﺪ. اﻣﺎ در ﺳﺒﮏﻫﺎی ﻣﺪرن ﺑﺪون در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ زﻣﻨﯿﻪﻫﺎی ﻃﺒﯿﻌﯽ و اﻗﻠﯿﻤﯽ، ﻣﯿﺮاث ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﮐﺸﻮر، ﺑﺪون ﺗﻨﻮعﻃﻠﺒﯽ ﮐﻪ در ﺳﺒﮏ ﻣﻌﻤﺎری ﺳﻨﺘﯽ ﺑﻪ وﻓﻮر دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد و ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﯾﮑﺴﺎنﺳﺎزی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎنﻫﺎ و اﻟﮕﻮﮔﯿﺮی از ﻣﻌﻤﺎری ﻏﺮب و در ﻧﻈﺮ ﻧﮕﺮﻓﺘﻦ ﺑﺴﺘﺮ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و اﺻﻮل ﻣﻌﻤﺎری اﯾﺮاﻧﯽ اﺳﻼﻣﯽ وارد ﺳﺒﺐ اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﻨﺶﻫﺎی ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪای در ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ.
خلاصه ماشینی:
توزیع فراوانی و درصد گروه نمونه بر حسب ویژگیهای جمعیت شناختی (157=n) به تصویر صفحه مراجعه شود همچنین شاخصهای گرایش مرکزی و پراکندگی نمره متغیرهای پژوهش [هویت اجتماعی و کیفیت زندگی] در دو گروه از ساکنان خانههای سنتی و آپارتمانی در جدول دو ارائه شده است.
تحلیل واریانس چند متغیری برای مقایسه هویت اجتماعی بین ساکنان خانههای سنتی و آپارتمان تحلیل واریانس تک متغیری لامبدای ویکلز به تصویر صفحه مراجعه شود جدول فوق نشان میدهد با توجه به اینکه شاخصF محاسبه شده (347/9) بزرگتر از F با درجات آزادی 154,2 (75/4) است که دال بر وجود تفاوت میباشد.
تحلیل واریانس چند متغیری برای مقایسه کیفیت زندگی بین ساکنان خانههای سنتی و آپارتمان به تصویر صفحه مراجعه شود با توجه به اینکه شاخصF محاسبه شده (614/5) بزرگتر از F با درجات آزادی 151,5 (13/3) است بنابراین فرض پژوهش تأیید میشود.
در تبیین این یافته میتوان گفت که مناطق و محلههایی که دارای بافت فرهنگی مبتنی بر تعامل بینفردی و نیز اهمیت به ارتباط با همسایگان است و معماری و فضاهای محیطی علاوه بر حفظ بافتار سنتی خود، به ارتباطهای بین فردی اهمیت میدهند، از امکاناتی مانند فضاهای سبز، مراکز خرید کوچک اما پررونق، اماکن مذهبی (حسینههای و مساجد) برخوردار هستند که سبب روابط مستحکمِ میان همسایهها، احساس امنیت بیشتر، الگوهای سالمتر بازی کودکان، استفاده بیشتر از فضاهای عمومی محلات، بیاخلاقیهای کمتر، خشونت کمتر و سلامت روانی بالاتر میشوند (ضامنی، 1394).