چکیده:
توسعۀ سیاسی یکی از شاخههای اصلی مفهوم کلیتر توسعه در مطالعات جامعهشناسی سیاسی است. برداشت از مفهوم توسعه و الگوی آن در هر کشور و ملتی اگر مطابق با هویت ساختاری و بومی آن ملت نباشد قطعاً توسعۀ سیاسی را با چالش روبهرو میکند. با پیروزی انقلاب اسلامی و تغییر نظام و ساختارهای کشور، نیاز به بازنگری در مدلهای غربی مطرح شد و این امر با طرح و تأیید الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت از سوی رهبر انقلاب ادامه یافت. بر این اساس در مقالة فوق با روش توصیفی- تحلیلی، پرسشنامه و روش تحلیل محتوا ابتدا به بیان مبانی نظری و مفهومی تحقیق پرداختهشده و در ادامه با استفاده از روش پرسشنامه و توزیع آن در میان جمعی از نخبگان و اساتید کشور راهکارهای مطلوب توسعۀ سیاسی در الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت بهمنظور بهبود روند توسعۀ سیاسی در کشور مطرحشده است. سؤال اصلی این پژوهش این است که «راهکارهای مطلوب توسعۀ سیاسی در الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت کدماند؟» یافتههای پژوهش نشان میدهد که مواردی چون توجه به قانون، تغییر الگوی آموزش از سطوح پایه، توسعة فعالیتهای حزبی و خودشناسی بر پایة مصادیق توسعۀ سیاسی در الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت که عبارتاند از عزت، کرامت، بصیرت، پاسخگویی و مسئولیتپذیری، راهکارهای مطلوبی محسوب میشوند که میتوانند روند توسعۀ سیاسی را در کشور بهبود بخشند.
Political development is one of the main branches of the broader concept of political development. In our country, the basics of the epistemology of political development in Iran were initially formed around the foundations of Western development, what is assumed today is that Understanding the concept of development and its pattern in any country and nation, if not localization, will form conflicting phenomena that will complicate the riddle of political development. With the victory of the Islamic Revolution and the change of the country's structures, the need for a revision of Western models was raised by the sympathizers and scholars of the system, and this was accomplished by the design and approval of the Iranian Islamic model of progress by the revolutionary leader. In the present article, using a descriptive-analytical method, the questionnaire and the content analysis method are first presented to express the theoretical framework of the research, and then by using the questionnaire method and its distribution among a group of elites and professors of the country, favorable strategies for political development in the Iranian Islamic model of progress. It has been proposed to improve the political development process in the country. Research findings show that issues such as attention to law, changing the pattern of basic education, development of party activities and self-knowledge based on examples of political development in the Islamic-Iranian model of progress include dignity, dignity, insight, accountability and responsibility; These are desirable solutions that can improve the process of political development in the country.
خلاصه ماشینی:
بر اين اساس در مقالۀ فوق با روش توصيفي- تحليلي، پرسشنامه و روش تحليل محتوا ابتدا به بيان مباني نظري و مفهومي تحقيق پرداخته شده و در ادامه با استفاده از روش پرسشنامه و توزيع آن در ميان جمعي از نخبگان و اساتيد کشور راهکارهاي مطلوب توسعۀ سياسي در الگوي اسلامي ايراني پيشرفت به منظور بهبود روند توسعۀ سياسي در کشور مطرح شده است .
سؤال تحقيق پرسش اين است که راهکارهاي مطلوب توسعۀ سياسي در الگوي اسلامي-ايراني پيشرفت چيست ؟ بر اساس يافته هاي موجود مواردي چون توجه به قانون ، تغيير الگوي آموزش از سطوح پايه ، توسعه فعاليت هاي حزبي و خودشناسي بر پايه مصاديق توسعۀ سياسي در الگوي اسلامي-ايراني پيشرفت که عبارت اند از عزت ، کرامت و بصيرت از مهم ترين اين راهکارها هستند مباني نظري و مفهومي توسعۀ سياسي مفهوم توسعۀ سياسي باوجود اهميتي که در عرصۀ علم سياست دارد؛ اما هنوز ابهام و عدم صراحت زيادي در مورد اين دانش واژه وجود دارد.
راهکارهاي مطلوب توسعۀ سياسي در الگوي اسلامي - ايراني پيشرفت در پايان اين بخش و پس از بررسي و تحليل محتواي داده ها و يافته هاي پژوهش موردنظر به ارائه راهبردهاي مطلوب براي بهبود روند توسعه در کشور پرداخته خواهد شد.
مهم ترين راهکارهاي لازم براي عبور موفق از چالش هاي توسعۀ سياسي در ايران از ديدگاه افراد موردمطالعه مواردي نظير گسترش فعاليت احزاب سياسي، نهادينه سازي ارزش قانون و احترام به آن ، توسعه جامعه مدني، غيرمتمرکز بودن قدرت ، تغيير الگوي آموزش و نقش رهبري نخبگان بودند.