چکیده:
نگارندگان این مقاله کوشیدهاند تا با روش تحلیل محتوا (رویکرد تحلیلی توصیفی) و با رویکردی انتقادی، ظرفیتهای شعری خاقانی را از دیدگاه بلاغت سیاسی و با تاکید بر نظریه قدرت نرم (بهعنوان وجه دوم قدرت در مقابل قدرت سخت) جوزف نای مورد بررسی دقیق قرار دهند و از این رهگذر بهتبیین نقش و کارکرد فرهنگ و زبان در حوزه معادلات قدرت بپردازند. بر این اساس بهرهگیری هوشمندانه خاقانی از برخی شگردها و شیوههای بلاغی؛ همچون «ماساژ پیام»، «برچسبزدن»، «طنز»، «خشونت نمادین»، «مبالغه و اغراق»، «حذف»، «تکرار و تاکید»، بهاندازه وجه سختتر قدرت و چه بسا تاثیرگذارتر از آن، کارکرد خود را در تعامل و تقابل با نهاد قدرت بخوبی آشکار میسازد.
the authors of this article have tried to Content analysis (analytical-descriptive approach) and with a critical approach, to carefully examine Khaghani's poetic capacities from the perspective of political rhetoric and with emphasis on soft power theory (as the second aspect of power versus hard power) and from This will explain the role and function of culture and language in the field of power equations. Accordingly, Khaghani's clever use of some rhetorical techniques and methods, such as "message massage", "tagging", "humor", "symbolic violence", "exaggeration and exaggeration", "removal", "repetition and Emphasis, as much as it is on the more difficult and perhaps more powerful aspect of power, reveals its function in interacting with the institution of power
خلاصه ماشینی:
درباره این پژوهش و موضوع آن ، که تبیین رویکردهای بلاغی - سیاسی در خاقانی براساس نظریه قدرت نرم (جوزف نای) پژوهشی انجام نشده ؛ اگرچه درباره برخی ابعاد این موضوع ، مانند تحلیل محتوایی شعر خاقانی از دیدگاه های ادبی و شعری یا پیوند شاعران با سیاست در تاریخ ایران ، تحقیقات قابل توجهی صورت گرفته است ؛ برای عنوان نمونه در حوزه پژوهشهای نزدیک به این مقاله و مربوط به پیوند شعر فارسی با سیاست ، میتوان به آثاری چون «تحلیل روابط قدرت در قصیده ترسائیه خاقانی» از محسن ذوالفقاری و حجت الله کرمی (١٣٩٥)، «بازتاب نمایش قدرت سیاسی متأثر از اندیشۀ سیاسی ایرانشهری در اشعار خاقانی شروانی»، از سیدهاشم ٣١ موسوی و دیگران (١٣٩٢)، «تکرار واژه ، یکی از شیوه های برجسته سازی در قصاید خاقانی» از جلیل تجلیل و نرجس موسویسوته (١٣٩٣)، «نگاهی انتقادی به مبانی نظری و روشهای بلاغت سنتی» از محمود فتوحی (١٣٩٢)، «سنایی و نقد سیاسی» از رحمان مشتاق مهر (١٣٨٦)، «چالش ادبیات و سیاست در دو فرهنگ فارسی و عربی در دوره کلاسیک » از سیدحسین حسینی و ایوب پورعبیری (١٣٩٥) و «اجتماعیات در ادب فارسی با نگاهی به سیر اندیشه و اعتقادات و اخلاقیات در ادب فارسی قرن ششم » از احمد حسنی (١٣٩٠) اشاره کرد.