بررسی تأثیر اندیشه‌های سعدی بر آثار ویکتور هوگو مقاله

نهضت ترجمه شاهکارهای ادبیات فارسی که با ترجمه «گلستان» سعدی در سال ١٦٤٤ آغاز شده بود توجه کانون‌های ادبی نقد و نقادی فرانسه را برانگیخت و آنان را وادار به پژوهش در منابع تاریخی ایران نمود. در این میان شاعران و نویسندگان بزرگی چون ویکتور هوگو، مارسیلین بردوالمر، هانری دوموسه، لافونتن و... از جمله شاعران و نویسندگان رمانتیک فرانسه‌اند که تحت تأثیر آرای مشرقیان از پیشگامان ادبیات در این زمینه به شمار می‌روند. در این مقاله تأثیرگذاری سعدی بر ویکتور هوگو و نمودها و جلوه‌های آن بررسی و نقد شده است. در ضمن آن نشان داده شده است که ادبیات ایران ویکتور هوگو را چنان تحت تأثیر قرار داده که وی تعداد قابل توجهی از آثار خود را با الهام از ادبیات فارسی و به خصوص آثار سعدی نگاشته است. مقاله با پرداختن به مفاهیم و موضوعات مشترک در آثار سعدی و ویکتور هوگو در صدد نشان دادن ابعاد مختلف تأثیرپذیری هوگو از سعدی برآمده است.

بررسي تأثير انذيشه هاي سعذي بر آثار ويکتور هوگو * تاريخ دريافت : ٩٦/١٢/١٢ مريم کفشدوز زرين تاريخ پذيرش: ٩٧/٤/٢٤ چکيده نهضت ترجمه شاهکارهاي ادبيات فارسي کـه بـا ترجمـه «گلسـتان » سـعدي در سـال ۱۶۴۴ آغاز شده بود توجه کانون هاي ادبي نقد و نقادي فرانسـه را برانگيخـت و آنـان را وادار به پژوهش در منابع تاريخي ايران نمود. در ضمن آن نشان داده شـده اسـت کـه ادبيـات ايران ويکتور هوگو را چنان تحت تأثير قرار داده که وي تعداد قابل توجهي از آثار خـود را با الهام از ادبيات فارسي و به خصوص آثار سعدي نگاشته است . چه خصوصيات و ويژگي هايي در آثـار سعدي بوده است که او را شاعر محبـوب منتقـدان غربـي مـي سـاخت ؟ بـه گونـه اي کـه انديشه هاي او را مي ستودند و از انديشه هاي زيباي او در آثار خود بهره مي بردند؟ هوگو آگاه ترين شاعر اروپايي نسبت به کشورهاي خاور زمين بود. (Net انسان پس از خواندن اين داستان ، بي درنگ به ياد شعر معروف سعدي مي افتد: گلي خوش بوي در حمـام روزي رسيد از دست محبوبي بـه دسـتم بدوگفتم که مشـکي يـا عبيـري کــه از بــوي دلاويــز تــو مســتم بگفتــا مــن گلــي نــاچيز بــودم ولــيکن مــدتي بــا گــل نشســتم کمال همنشين در من اثـر کـرد وگرنه من همان خاکم که هسـتم (گلستان ، ديباچه ) پيشينه تحقيق در کتاب «از سعدي تا آراگون » اثر دکتر جواد حديدي ، روابط فرهنگي و ادبي ايران و فرانسه را در طول چهار قرن در اوايل قرن هفدهم تا اواخر قرن بيستم بررسي شده است که نويسندگان فرانسوي با ديدي بهتر و بـازتر دربـاره ادبيـات اقـوام و ملـت هـاي ديگـر قضاوت مي کردند.