چکیده:
هدف این پژوهش بررسی تفاوت پذیری میزان آرای کاندیداهای یازدهمین و دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران در استان‌های آذربایجان شرقی، کردستان و کهگیلویه و بویراحمد است. روش گردآوری داده‌های تجربی تحلیل محتوا از نوع کمی است. یافته‌های تجربی بیانگر این است که بین میزان آرای کاندیداها و تعلق قومی آن‌ها رابطه معناداری وجود دارد. اما در مورد رابطه بین بازنمایی شعارهای قومی توسط کاندیداها و میزان رأی آن‌ها یافته‌ها بیانگر این واقعیت بود که صرف شعارهای قومی به‌تنهایی نمی‌توانند در میزان رأی کاندیداها مؤثر واقع شوند بلکه علاوه بر شعارهای قومی وابستگی کاندیدای مذکور به یک جناح یا تفکر خاص نیز مهم است. در مقایسه دوره‌های یازدهم و دوازدهم یافته تحقیق بیانگر این بود که میزان شعارهای قومی در دورۀ دوازدهم نسبت به یازدهم کاهش پیداکرده و کاندیدای انتخاباتی در تبلیغات موضع‌گیری کمتری نسبت به قومیت‌ها داشته‌اند. همچنین یافته‌های تحقیق به‌ویژه در دورۀ یازدهم نشان داد که اگر کاندیداهای انتخاباتی به موضوع شعارهای قومی و تعلق قومی بپردازند و آن‌ها را در تبلیغات خود برجسته‌نمایند موجب افزایش میزان آرای آن‌ها در استان‌هایی با غلبه جمعیت قومی خواهد شد. ولی در دورۀ دوازدهم یافته تحقیق این قاعده را رد می‌کنند و پرداختن صرف به مسائل قومی را عاملی تأثیرگذار در رأی آوردن کاندیدا در استان‌های با غلبه جمعیت قومی نمی‌داند.
.
The aim of this research is to analyze the difference between the amounts of voting between the eleventh and twelfth presidential candidates of the Islamic Republic of Iran in such provinces as Azarbaijan Sharghi, Kordestan and Kohkilyeh and Boyerahmad. The method of garnering experimental data is of content analysis of quality type. The dates reveal that there is a meaningful relation between the amount of voting and their ethnic tendency. However, with respect to the relation between the representation of ethnic slogans by the candidates and their amount of voting, this can be implied that ethnic tendency cannot be solely deterministic whereas the association of the mentioned candidates to a specific political party wing. In comparison between the eleventh and twelfth presidential election, it became clear that presidential candidates’ tendency toward using ethnic slogans have decreased. Also, the findings of the research, especially in the 11th term, showed that if the candidates address the issue of ethnic slogans and ethnicity and highlight them in their advertisements, it will increase their votes in provinces with a predominantly ethnic population. r, in the But in The twelfth period, the findings of the research reject this rule and do not consider merely addressing ethnic issues as an effective factor in voting for candidates in provinces with a predominantly ethnic population
خلاصه ماشینی:
نقش قوميت در انتخابات يازدهم و دوازدهم رياست جمهوري مورد مطالعه : ترک، کرد و لر منصور طبيعي ١ دريافت : ٩٨/٩/٣٠ صادق پناهي نسب ٢ پذيرش : ٩٨/١٢/٧ چکيده هدف اين پژوهش بررسي تفاوت پذيري ميزان آراي کانديداهاي يازدهمين و دوازدهمين دوره انتخابات رياست جمهوري ايران در استان هاي آذربايجان شرقي، کردستان و کهگيلويه و بويراحمد است .
با توجه به اين که ما هر دو سال يک بار در کشور شاهد برگزاري انتخابات محلي و ملي هستيم هريک از نامزدهاي انتخاباتي در رقابت با ديگر نامزدها سعي بر پررنگ کردن مطالبات قومي در تبليغات خود و توجه بيشتر به اين موضوع دارند؛ بنابراين ميتوان گفت انتخابات در نظام هاي دموکراتيک و مردم سالار بهترين روش براي مکانيزه کردن مطالبات اقوام است و درواقع انتخابات را ميتوان پديده اي اجتماعي و فرهنگي دانست که درنهايت بروندادي سياسي دارد و يکي از عناصر اصلي تشکيل دهندة نظام هاي مردم سالار به شمار ميآيد.
- آگومور و آدامز (٢٠١٤) در مطالعه اي از غنا با بررسي ١٧ عامل تأثيرگذار بر رفتار رأيدهي نشان دادند که در ميان اين عوامل تأثيرگذار پيغام هاي انتخاباتي کانديداها بيشترين تأثير را بر رأيدهندگان داشته و قوميت نامزد جزء کمترين عوامل تأثير بوده است ؛ بنابراين ميتوان گفت که موضع گيريها و برنامه هاي ارائه شده از سوي هريک از نامزدها عاملي مهم ٩٥ در تحريک رأيدهندگان براي رأي دادن به آن ها هست .
(
, 
, 
)
