چکیده:
امروزه نقش و اهمیت نیروی انسانی در رشد و توسعه سازمان ها بیش از پیش نمایان گشته است. از این رو
در عصر جدید در سازمان ها به انسان به عنوان سرمایه ای بی پایان و با ارزش نگریسته می شود. زیرا به
خوبی روشن است که کاهش سرمایه بالنده انسانی منجر به کاهش بهره وری و تولید می شود. به عبارت
دیگر منابع انسانی هر سازمان، منبع اصلی زاینده مزیت رقابتی و ایجادکننده قابلیت های اساسی هر سازمان
است، پس یکی از عمده ترین برنامه ریزی های سازمانی، برنامه ریزی منابع انسانی است.
از این رو با توجه به اهمیت این مبحث در این مقاله به تحلیل عوامل خارجی تاثیرگذار بر برنامه ریزی
نیروی انسانی پرداخته میشود و هر یک از این عوامل تاثیرگذار را مورد بررسی قرار می دهد
خلاصه ماشینی:
بر اساس آنچه سازمان در مورد سياست ها و فعاليت هاي برنامه ريزي منابع انساني قصد اجراي آن ها را دارد و اين که چگونه اين استراتژيها بايد همسو با استراتژي کسب و کار باشد، اين استراتژيها را ميتوان به دو دسته زير تقسيم کرد: // استراتژي عام : توصيف کننده سيستم کلي يا مجموعه اي از فعاليت هاي مکمل منابع انساني است که سازمان مي پذيرد يا براي افزايش عملکرد خود اجرا ميکند.
(سيد جوادين ، ١٣٨٤، ٢٣-٢١) طبق نظريه "گسلر" برنامه ريزي نيرو ي انساني فرايندي است شامل پيش بيني ها، توسعه و کنترل که ازطريق آنها يک شرکت مطمئن ميشود که تعداد مناسبي از افراد در مکان هاي متناسب و زمان مناسب و صحيح براي انجام کاري خاص به کار گرفته تا بيشترين دستاورد اقتصادي را حاصل کند.
(سيد جوادين ، ١٣٨٦، ص ٤١-٤٤) در کشورهاي در حال توسعه چون بسياري از افراد در محيط کاري که اشتغال دارند بدون توجه به تخصص و شرايط فرهنگي و روحيات خود مشغول بکار ميشوند آسيب پذيري افراد در محيط کار بسيار زياد است که همين امر موجب خروج منابع انساني از محيط کاري ميشود در اين خصوص الزام سازمان ها جهت توجه به روحيات فرهنگي، مذهبي، قومي افراد ميتواند تنش هاي نيروي انساني را در محيط کار کاهش داده و موجبات آرامش و بهره وري بيشتري را براي آن ها به ارمغان آورد.