چکیده:
در این مقاله نخست، فیزیکالیسم، بر اساس پیشنهاد دیوید لویس، و از طریق به کاربردن مفهوم فرارویدادگی تعریف می‌گردد. پس از آن، توضیح داده می‌شود که از میان دیدگاه‌های متنوع نوخاسته‌گرایانه، تعداد معدودی را می‌توان برگزید که با تعریف مدنظر از فیزیکالیسم، ناسازگاری هستی‌شناسانه داشته باشند. در این راستا، دیدگاه نوخاستگی جوهری، بر اساس آرای هاسکر، لو و تونر، و دیدگاه نوخاستگی علّی بر اساس آرای اوکانر و ونگ، تقریر شده و ناسازگاری آن‌ها با فیزیکالیسم، تبیین می‌گردد. در ادامه، نسبت میان هر کدام از این دیدگاه‌های منتخب نوخاسته‌گرایانه، با یکدیگر و با فیزیکالیسم و دوگانه‌گرایی دکارتی، سنجیده می‌شود. در انتها، بر اساس تحلیل متافیزیکی انجام شده، پیشنهادی اولیه از یک موضع نوخاسته‌گرایانه جدید ارائه می‌شود که از حیث هستی‌شناختی، طرحی از اساس متفاوت با فیزیکالیسم محسوب نمی‌شود اما در عین حال، با آن ناسازگار است. هم‌چنین توضیح داده می‌شود که عدم تمایز این پیشنهاد با فیزیکالیسم از حیث طرح کلی هستی‌شناختی، مزیت آن نسبت به دیدگاه‌های نوخاسته‌گرایانه بررسی شده در این مقاله محسوب می‌گردد.
In this paper, first Physicalism is defined by the suggestion of David Lewis, and through the use of the concept of Supervenience. Afterwards, it is explained that among a variety of Emergentist's positions, a small number can be chosen to have an ontological inconsistency with Physicalism. In this regard, the Substantial Emergentism, based on the thoughts of Hasker, Lowe and Toner, and the Causal Emergentism, based on O'Connor and Wong's ideas, and their incompatibility with physicalism is explained. In the following, the relation of each of these ideas, with each other and with Physicalism and Cartesian Dualism, is analyzed. In the end, based on a metaphysical analysis, a new Emergentist's position is proposed; which its ontology is not a basically different plan from Physicalism, but at the same time inconsistent with it. It is also explained that the non-differentiation of this proposal with physicalism in terms of its ontological outline is its advantage over the emergentist's positions which are examined in this paper.
(
, 
, 
)
