چکیده:
مقاله‌ی پیش رو نمایشنامه‌ی لیر (۱۹۷۱) نوشته‌ی ادوارد باند را در نقش یک اثر اقتباس‌شده از شاه لیر ویلیام شکسپیر در نظر می‌گیرد تا تغییر نگاه به سنت شکسپیری را در اثر باند مورد بررسی قرار دهد. با توجه به اینکه یکی از اهداف اقتباسگر ابراز اعتراض به اثری است که آن را اقتباس می‌کند، بخشی از مطالعات اقتباس می‌تواند معطوف به چرایی و چگونگی تغییر متن مبدا به منظور تحمیل فلسفه‌ای خاص به آن باشد. این رویکرد مطالعاتی قابلیت به‌کار‌گیری در هر دو متن باند و شکسپیر را دارد زیرا هر کدام تغییرات قابل توجهی، که ریشه در دغدغه‌های آنها نسبت به فلسفه‌ی وجودی انسان دارد، به منابع در دسترس خود می‌دهند. این مقاله ضمن اشاره به دغدغه‌های اقتباسی و کیفیت‌های زیبایی‌شناسی در نمایشنامه‌ی شاه لیر، بر نمایشنامه‌ی لیر باند متمرکز می‌شود تا اعتراض اقتباسگر به سنت شکسپیری برجا مانده را بررسی کند. با توجه به اینکه باند عمدتا به اندیشه‌ی تقدیر‌گرایانه و محافظه‌کارانه‌ی موجود در نمایش شکسپیر معترض است، مقاله‌ی پیش رو تغییرات بنیادین اقتباسگر در پیرنگ، شخصیت، زبان، قدرت و ایدیولوژی را مورد تحلیل قرار می‌دهد تا مدرن‌سازی متن شکسپیری از طریق تحمیل رویکرد برساخت‌گرایی را در نمایش باند نشان دهد. بدین منظور، رویکرد‌های پسامدرن به اقتباس از منظر لیندا هاچن و جولی سندرز و تاکید رولان بارت بر پدیده‌ی طبیعی‌سازی در نقش ابزار ایدیولوژیک به عنوان مبانی نظری مورد استفاده قرار می‌گیرند تا گذر از ذات‌گرایی به برساخت‌گرایی در اقتباس باند مورد تاکید واقع شود.
This article considers Edward Bond’s Lear (1971) as an adaptation of William Shakespeare’s King Lear to investigate how Shakespearean tradition undergoes changes in Bond’ work. Since one of the aims of adaptors is to express discontent with the work they adapt, a part of adaptation studies can be concerned with the whyness and howness of making changes to the source text with the aim of imposing a certain philosophy. This approach can be applied to the investigation of the texts of both Bond and Shakespeare as each of them make significant changes to their available texts based on their unique concerns for the philosophy of human existence. This article, in addition to referring to the adaptive concerns and aesthetic qualities of Shakespeare’s King Lear, focuses on Bond’s Lear to discuss the adaptor’s protest against the handed-down Shakespearean tradition. To this end, postmodern approaches to adaptation studies as mentioned by Linda Hutcheon and Julie Sanders and Roland Barthes’ emphasis on naturalization as an ideological process are applied as theoretical framework of the study to emphasize the transition from essentialism to constructivism in Bond’s adaptation.
خلاصه ماشینی:
با توجه به اینکه باند عمدتاً به اندیشه‌ی تقدیر‌گرایانه و محافظه‌کارانه‌ی موجود در نمایش شکسپیر معترض است، مقاله‌ی پیش رو تغییرات بنیادین اقتباسگر در پیرنگ، شخصیت، زبان، قدرت و ایدئولوژی را مورد تحلیل قرارمی‌دهد تا مدرن‌سازی متن شکسپیری از طریق تحمیل رویکرد برساخت‌گرایی را در نمایش باند نشان دهد.
اما اگر تاریخ تکرار شود و این بار شاه لیر شکسپیر، منبعی برای یک انسان فرهیخته‌ی قرن بیستمی باشد، آیا متن شکسپیر دچار تغییرات می‌شود؟ اگر پاسخ مثبت است، این تغییرات چگونه خواهد بود؟ پاسخ به این سؤالات در دغدغه‌های منحصربه‌فرد اقتباسگر و نوآوری او در ایجاد نگاه نو به متن پیش از خود است که مثال بارز آن نمایش لیر نوشته‌ی ادوارد باند است.
مانند شکسپیر که داستان لیر را با توجه به فلسفه‌ای نو از زندگی بازنویسی می‌کند، باند در نمایش لیر، شاه لیر شکسپیر را احیا می‌کند و این کار را با بررسی مجدد متن و اقتباس آن در راستای ذائقه‌ها و افکار معاصر انجام می‌دهد.
سوالی که مطرح می‌شود این است: تغییرات اعمال شده توسط باند کدامند و چگونه او از طریق آنها نمایش شاه لیر را در راستای دغدغه‌ها، ذائقه‌ها و افکار معاصر قرارمی‌دهد؟ مقاله‌ی پیش رو استدلال می‌کند که اقتباس باند عمدتاً به اندیشه و فلسفه‌ای که نمایش شکسپیر بر آن استوار است معترض است و در نتیجه متن منبع را در راستای ایجاد تغییر، بازآفرینی می‌کند.
London and New York: Routledge - Moore, P.
London and New York: Routledge - Sinfield, A.
London and New York: Routledge - Sinfield, A.
(
, 
, 
)
