چکیده:
مقدمه و هدف پژوهش: پروژه‌های مترو، شرایط پیچیده‌ای دارند که منجر به افزایش عدم‌قطعیت در آن‌ها می‌شود. شرایط غیرقابل‌پیش‌بینی پروژه‌های زیرزمینی، اندازه بزرگ پروژه، حجم عظیم سرمایه‌گذاری، زمان طولانی، ذینفعان متعدد و روش‌های ساخت پیچیده، وجود ریسک‌های بالقوه را در این پروژه‌ها آشکار می‌سازد. با توجه به ذینفعان مختلفی که درگیر پروژه‌های مترو هستند، الگوها و روابط اجتماعی این ذینفعان، پدیده مدیریت ریسک را در این پروژه‌ها بیش از پیش پیچیده می‌سازد. با توجه به خلا دانشی موجود در این زمینه، محققان با اتخاذ رویکرد شبکه‌های اجتماعی، به تحلیل ریسک‌های ذینفعان پروژه به‌عنوان عناصری به‌هم پیوسته که دارای روابط علت و معلولی هستند، پرداخته‌اند. هدف از پژوهش حاضر، یافتن ریسک‌های بحرانی ذینفعان به روش تحلیل شبکه اجتماعی در مدیریت ریسک ذینفعان پروژه‌های مترو تهران است.
روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع کیفی و با استراتژی مصاحبه می‌باشد. پس از جمع‌آوری داده‌ها توسط مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته، از 30 ذی‌نفع در شش دسته، با استفاده از نرم‌افزار تحلیل شبکه‌های اجتماعی، به تحلیل داده‌ها پرداخته شد و شبکه ریسک‌های ذینفعان ترسیم شد.
یافته‌ها: ریسک‌های انسانی–مدیریتی، برنامه‌ریزی، مالی اقتصادی، قانونی و ریسک تاخیرات ساخت به‌عنوان ریسک‌های کلیدی شناخته شدند.
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های به‌دست آمده، چنین نتیجه‌گیری می‌شود که همیشه ریسک‌های مالی و اقتصادی، در اولویت ریسک‌های پروژه‌ها نیستند و باید به ریسک‌های انسانی و مدیریتی، در کنار دیگر ریسک‌ها توجه ویژه‌ای نمود.
Introduction & Objective: Metro construction projects are typically complicated and associated with large uncertainties. Underground construction projects face characteristics like underground situations, the large size, large amount of funding, various stakeholders, long project duration, and complicated construction techniques. As various stakeholders are involved in metro projects, the interaction among stakeholders lead to complicated risk management process in these type of projects. Therefore, we used social network analysis to investigate social risks related to metro construction projects, from a stakeholder perspective. Method: Using qualitative research approach and interview strategy, we gathered the data from 30 stakeholders that classified in six stakeholder groups. The data were analyzed using social network analysis seawares and the social network of stakeholder’s risks were depicted. Results: Human-management, planning, financial-economic, legal, and project delays are the most critical risks in metro projects. Conclusion: Based on the findings, it is concluded that financial and economic risks are not always prioritized over project risks, and special attention should be paid to human and managerial risks, along with other risks.
(
, 
, 
)
