چکیده:
اخلاق فضیلت یکی از مشهورترین نظریههای اخلاق هنجاری است که وجه تمایز اصلیاش با نظریههای فایدهگرا و وظیفهگرا، تأکید بر فضیلتها و منشهای اخلاقی است. تاکنون تقریرهای مختلفی از اخلاق فضیلت ارائه شده که تقریر سعادتگرا و تقریر فاعلمبنا از جمله مهمترین آنهاست. علیرغم وجود بایدها، نبایدها و الزامات اخلاقی فراوان در قرآن که دال بر وظیفهگرایی است و همچنین وجود برخی از تردیدها و مخالفتها در استناد اخلاق فضیلت به قرآن، در این نوشتار با روش توصیفیتحلیلی به تبیین سازگاری مهمترین شاخصههای اخلاق فضیلت با اخلاق قرآنی و تقریر ویژه آن از اخلاق فضیلت پرداختهایم.
اخلاق قرآنی، اخلاقی توحیدی، فضیلتمحور، سعادتگرا و انگیزشبنیاد است که در آن فضائل اخلاقی علاوه بر ارزش ذاتی، ابزاری برای نیل به سعادت حقیقیاند که قرب به خداوند است. در تبیین ویژه قرآن از اخلاق فضیلت، محبت خدا به عنوان مهمترین مؤلفه انگیزشی و معیار جامع فضائل اخلاقی است.