چکیده:
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اضطراب، افسردگی و استرس در زوجین دارای فرزند کم توان ذهنی و عادی شهر اصفهان، با روش پژوهش توصیفی از نوع علی- مقایسه ای انجام شد. گروه نمونه والدین 70 کودک کم توان ذهنی دو مدرسه کودکان استثنایی و همچنین 70 کودک عادی از دو دبستان ابتدایی دخترانه و پسرانه عادی به شیوه خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات پرسشنامه سنجش افسردگی، اضطراب و استرس (21DASS) مورد استفاده قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد بین افسردگی، اضطراب و استرس زوجین دارای فرزند کم توان ذهنی و عادی تفاوت معنادار وجود دارد و در والدین دارای فرزند کم توان ذهنی بیشتر است. تولد فرزند معلول، مشابه متغیری بحران زا، افزایش افسردگی، اضطراب و استرس را در زوجین دارای فرزند کم توان ذهنی در پی دارد.
This study aimed to compare with Children with Mental Retardation and Couples with Normal Children in Isfahan City, the method descriptive-comparative research type was done. Group of 70 parents of mentally retarded children and 70 normal children of two schools kept children from two elementary school boys and girls were selected by multistage cluster sampling normal. Questionnaire for depression, anxiety and stress (DASS 21) was used. For the analysis of the data, researchers used independent test and multivariate analysis of variance method. The results showed that between depression, anxiety and stress in mentally retarded and normal couples with children there is a significant difference and parents of mentally retarded and more. The birth of a disabled child, similar to the critical variable increased depression, anxiety and stress among couples with children with mental retardation followed.
خلاصه ماشینی:
زماني که خانواده هاي داراي فرزند کم توان ذهني با خانواده هاي عادي عادي مقايسه ميشوند، نه تنها پدران و مادران چنين فرزنداني از سلامت روان کمتري در مقايسه با والدين داراي فرزند عادي برخوردارند، بلکه آن ها به طور معنيداري سطح اضطراب ، افسردگي و شکايت هاي جسماني بالاتري داشته و عملکرد اجتماعي آن ها نيز در مقايسه با گروه عادي، مختل است (کيميايي، محرابي، ميرزايي، ١٣٨٩).
روايي و پايايي اين پرسشنامه در ايران توسط ساماني و جوکار (١٣٨٦) مورد بررسي قرار گرفته است که پايايي به روش بازآزمايي را براي مقياس افسردگي، اضطراب 1 Depression Anxiety Stress Scale 2 Lovibond, S.
در جدول ١ يافته هاي توصيفي مربوط به متغيرهاي استرس ، اضطراب و افسردگي در دو گروه مادران و پدران داراي فرزند کم توان ذهني و فرزند عادي آورده شده است .
براي بررسي تفاوت ميان دو گروه زوجين داراي فرزند عادي و زوجين داراي فرزند کم توان ذهني از نظر ميزان اضطراب ، افسردگي و استرس ، از آزمون تحليل واريانس چند.
نتايج در جدول ٢ بيانگر آن است که بين اضطراب ، افسردگي و استرس در مادران داراي فرزند کم توان ذهني و مادران داراي فرزند عادي تفاوت معنيداري وجود دارد و ميزان اين تفاوت بنا به ستون مجذور اتا براي اضطراب ، افسردگي و استرس به ترتيب برابر ٤ ، ٤١و ١٨ درصد ميباشد.
نتايج اين پژوهش نشان داد، تفاوت ميزان بين اضطراب ، افسردگي و استرس در دو گروه مادران وپدران معنادار ميباشد، به طوري که ميزان آن در والدين با کودک کم توان ذهني، بيشتر از والدين با کودکان عادي مي باشد.