چکیده:
یکی از موضوعات نقد ادبی معاصر، پدیده بینامتنی( تناص) است که در معنای عام به مفهوم بهرهگیری از یک متن پیشین یا معاصر در کلام و سخن است. اشعار معروف عبدالمجید، شاعر معاصر شیعه شده مصری، به این ویژگی متمایز و برجسته گشته است. از میان بینامتنی-های موجود در شعر وی، بینامتنی قرآنی بخش قابل توجهی را به خود اختصاص داده است. بررسی، تبیین و تشریح بینامتنی قرآنی در اشعار این شاعر شیعه شده، و بیان انواع مختلف الهامات وی از قرآن کریم از اهداف مقاله حاضر میباشد. شاعر در بعضی اشعار خویش از مفردات و واژههای قرآنی الهام گرفته و در پارهای دیگر از اشعار خویش از مضمون و مفهوم آیه یا آیاتی از قرآن بهره گرفته است.از یافته های این تحقیق می توان به رابطه ی بینامتنی شاعر با آیاتی اشاره نمود که در آنها مسأله ی غدیر و ولایت امام علی (ع) و همچنین به وحدت امت اسلامی اشاره نمود .شاعر هدفمندانه به ایجاد روابط بینامتنی با آیاتی از قرآن کریم مبادرت می پردازد که این آیات در شأن و منزلت أهل بیت (ع) و ولایت علی (ع) نازل شده باشد. این پژوهش با هدف بیان بینامتنیت قرآنی به کار برده شده از سوی معروف عبد المجید و اثر قرآن کریم در اشاعر این شاعر می باشد .روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است.
One of the subjects of contemporary literary criticism is the intertextuality (Altanas) phenomenonthat generally means taking advantage of an earlier or contemporary text in speech. The poems of Maroof Abdul Majid, the contemporary Shiite Egyptianpoet,are distinguished for this feature. Among existing intertextualities in his poetry, Quranic intertextuality has allocated a considerable proportion to itself.Study, explanation and analysis of Quranic intertextuality in the poems of this Shiite poet and presentation of his various inspirations from Quran are among the purposes of this essay. The poet is inspired from Quranic vocabularies in some of his poems and has taken advantage of the concept and meaning of a verse or verses in Quran in some of his other poems.