چکیده:
هدف اصلی پژوهش کنونی، پاسخ به این سؤال اساسی است که یک فرد مسلمان در برابر مسئله لذت و بهره‌مندی از آن، چه موضعی باید داشته باشد؟ آیا باید از همه لذت‌ها بهره بگیرد و یا از همه آنها اعراض کند؛ یا اینکه از بعضی بهره‌مند شود و از بعضی دیگر دوری نماید؟ روش تحقیق در این مقاله، روش توصیفی ـ تحلیلی و استنتاجی است. یافته‌های تحقیق بیانگر این است که مسئله لذت دارای اقسام و انواع گوناگون می‌باشد که عبارتند از: لذت‌های حسی و بدنی، لذت‌های عقلی و ذهنی، لذت‌های عرفانی و قدسی. مطابق آیات قرآنی و احادیث مربوطه باید از هریک از لذت‌های مذکور بدون افراط‌و‌تفریط استفاده کرد و اما از لذت‌هائی که موجب آزار دیگران یا موجب پشیمانی و رنج روحی خود فرد می‌شوند، اعراض شود و نیز از لذت‌هائی که ضرر بدنی و جسمانی دارند و نیز لذت‌هائی که موجب خراب‌شدن آخرت انسان می‌گردند، دوری شود.
The main purpose of this study is to find an answer to the main question of what a Muslim is supposed to do when he/she is faced with the issue of pleasure and enjoyment. Should he/she take pleasure or avoid all of them, or he/she is just supposed to benefit from some and avoid others? This is a descriptive-analytical and inferential research. The research findings indicated that pleasures are of different types including sensory and physical pleasures, intellectual and mental pleasures, mystical, and spiritual pleasures. According to the Qur'anic verses and Hadiths, man should enjoy each of these pleasures without extreme and excessive use. Yet, pleasures that cause annoyance to others, or cause regret and spiritual suffering for oneself, should be avoided. Pleasures that cause physical and bodily harms and those which spoil the Hereafter, must be avoided too.
خلاصه ماشینی:
com@mahditaherian٢٤ مقدمه قبل از ورود به بحث اصلي، بيان چند مطلب لازم به نظر ميرسد که به شرح زير ارائه ميشود که بايد مورد توجه قرار گيرد: عمده مباحثي که درباره لذت مطرح است عبارتند از: تعريف و تصوير لذت ، اقسام و انواع لذت و ارزشمندي لذت ؛ يعني اينکه آيا لذت مساوي با خوبي است و از هرگونه لذتي، به لحاظ اخلاقي ميتوان پيروي کرد؟ ازآنجاکه فهم دقيق مطلب موردبحث در اين مقاله ، تااندازه زيادي منوط به داشتن تصوري روشن از سه بحث مطرح شده ميباشد، قبل از ورود به بحث اصلي که عبارت است از بررسي جايگاه تربيتي و ارزشي لذت در انديشه وحياني، به اين سه مطلب به طور مختصر اشاره ميشود: الف .
اصل مهم تربيتي و اخلاقي ديگر که از مطالب گفته شده به دست ميآيد، اين است که افراط وتفريط در بهره مندي از لذت هاي حسي امري نارواست و آن به اين مفهوم است : يک فرد نبايد از لذت ها حسي به طورکلي دوري کند و يا اينکه تمام همت خود را صرف آنها نمايد؛ زيرا اين کار موجب ميشود که از لذت ها عاطفي و خيالي، لذت هاي عقلي و فکري و از لذت هاي عرفاني، معنوي و قدسي محروم شود.
اصل مهم تربيتي و اخلاقي ديگر که از آيات و روايات مطرح شده در بحث ، قابل استفاده است ، اين است که دين نيامده تا انسان را از لذت هاي حسي که بخش مهمي از شادزيستن ما را فراهم ميآورند، باز دارد و محروم کند و بلکه براي اين آمده تا انسان را در مسير بهره مندي درست و معقول از آنها قرار دهد و مديريت نمايد.
(
, 
, 
)
