چکیده:
یکی از شگردهایی که در داستان پردازی با وجود اهمیت بسیار، در تحقیقات ادبی مورد
غفلت واقع شده است ، تکنیک نام گزینی برای عنوان داستانها و شخصیتهای داستانی است .
عنوان ، آستانۀ ورود به متن و به مثابۀ پل ارتباطی میان متن و مخاطب است . همچنین
کلیدی است که خواننده را در چگونه خواندن و درک معنای نمادین واژه ها یاری میرساند.
بنابراین باید بگونه ای هنرمندانه انتخاب شود که بتواند با کمیت و محدودیت خود، کیفیت
متن را به نمایش بگذارد. از طرف دیگر نام شخصیتهای داستانی نیز میتوانند در انتقال
مفاهیم و مضامین مورد نظر نویسنده نقش موثری داشته باشند. در این مقاله به بررسی نقش
و اهمیت نام و شیوه های نامگزینی در عناوین و شخصیتهای داستانی داستانهای ایرج
پزشکزاد، ابوالقاسم پاینده ، خسرو شاهانی و فریدون تنکابنی پرداخته ایم . نتایج تحقیق نشان
میدهد که نویسندگان مذکور از روشهای تضاد، ترادف ، بازی با نامها، استفاده از نامهای
تاریخی و مشهور برای نامگذاری شخصیتهای داستانی خویش استفاده کرده اند.
One technique that has been overlooked in literary research in humor, despite its importance, is the naming technique for storytelling and fictional characters. The title is the gateway to the text and as the bridge between the text and the audience. It is also key in helping the reader read and understand the symbolic meaning of words. So it has to be artistically selected so that it can display the quality of the text with its limitations. On the other hand, the names of fictional characters can play a role in conveying the author's concepts and themes in addition to making them laugh. In this article, we examine the role and importance of name and naming practices in the fictional characters and characters of Iraj Pezzkadar, Abolghasem Payandeh, Khosro Shahani, and Fereydoon Tonekaboni. The results show that the authors have used methods of contradiction, synonymy, game with names, the use of historical and famous names to name their fictional characters.
خلاصه ماشینی:
شيوه هاي نامگذاري عنوانها و شخصيتهاي داستاني در داستانهاي معاصر (مطالعۀ موردي: داستانهاي ايرج پزشکزاد، ابوالقاسم پاينده ، خسرو شاهاني، فريدون تنکابني) (ص ٢٠٤-١٨١) فريبا رشيدي ٢، رضا صادقي شهپر٣ (نويسنده مسئول ) تاريخ دريافت مقاله : آبان ٩٨ تاريخ پذيرش قطعي مقاله :بهمن ٩٨ چکيده يکي از شگردهايي که در داستان پردازي با وجود اهميت بسيار، در تحقيقات ادبي مورد غفلت واقع شده است ، تکنيک نام گزيني براي عنوان داستانها و شخصيتهاي داستاني است .
گاه نويسنده در برخي عناوين از رمز و ابهام استفاده ميکند که با توجه به آن نميتوان مستقيم به محتواي اثر پيبرد و تنها با بررسي و تحليل عناوين آثار ميتوان پرده از جهان ذهني نويسنده برداشت و عواملي را که سبب شده است وي از پوشيدگي معنايي استفاده کند، کشف کرد(خوانش هرمونتيکي نام داستان در سه قطره خون صادق هدايت و ربيع في الرماد زکريا تامر، محمدي و همکاران : ١٥٦) يونسي مينويسد: عنوان داستان برچسبي است که نويسنده آن را براي متمايز کردن داستان خود از ساير داستانها به کار ميبرد.
پزشکزاد با استفاده از اسامي مشهور به شيوه هاي مختلف گاهي با تضاد بين شخصيت اصلي و فرد مشهور، گاهي با تشابه ظاهري و گاهي نيز با آوردن اسامي مشهور به عنوان شاهد مثال و يا براي مقايسه بدون در نظر گرفتن شخصيت اصلي داستان ، به انتخاب نامهاي شخصيتهاي داستاني داستانهاي خود دست زده است .