چکیده:
یکی از انحرافاتی که دامن مسلمانان را آلوده و آسیب هایی به اسلام وارد کرده، غلو دربارۀ مقام و منزلت پیشوایان دین است. گرچه مذهب شیعه بستری برای رشد اندیشۀ غلو و افراد غالی بوده، ولی خاستگاه اندیشۀ غلو، مذهب تشیع نبوده، بلکه عمربن خطاب نخستین کسی بود که با مطرح کردن نامیرایی رسول اکرم (ص) آغازگر این بدعت در اسلام بود. پس از آن، فرقه های بسیاری در اسلام ظهور کردند که دربارۀ پیشوای خود غلو می کردند و گاهی او را تا سرحد نبوت و حتی الوهیت پیش می بردند. این مقاله پس از بیان مفهوم غلو و اقسام و مراتب آن، با استناد به منابع معتبر، اثبات می کند که غلوگرایی در بستری غیرشیعی رشد یافته و بیشتر فرقه های غالی از میان اهل سنّت بوده اند و شیعه شمار کمتری از غلوکنندگان را در خود جای داده است.