چکیده:
قرآن کریم برای روز قیامت نامهای مختلفی برمیشمارد، از جملۀ آن نامها، «یَوْمَ تُبْلىَ السَّرَائرُ» است؛ یعنی «روزی که اسرار نهان انسان آشکار میشود». سؤالی که این مقاله بدان پاسخ داده است اینکه آیا اسرار نهان انسانها برای همۀ خلایق آشکار میشود یا صرفاً برای خودِ انسان واضح میگردد؟ بامطالعه و بررسی تفاسیر و کتب مربوط، دو نظر جلب توجّه نموده است یکی اینکه اسرار نهان هر انسانی برای تمام انسانها علنی میشود تا اگر از خوبان است یا از بدان، همه بفهمند و از این طریق بر پاداش یا عذاب او افزوده گردد؛ دیگر اینکه صرفاً برای خودِ انسان آشکار میگردد تا از یک طرف قدرت پنهان کردن اعمال را از او سلب نماید و از طرف دیگر آنچه را فراموش کرده است بهحساب آوَرَد. البتّه جدای از اینکه کدام معنا درست باشد میتواند در دنیا، هشداری برای انسان باشد که توان پنهانسازی اعمال را ندارد! نظر مختار با تکیه بر سیاق، روایات تفسیری و آراء مفسران و با تأکید بر رحمت و ستّاریت الهی این است که اسرار انسان، فقط برای خودِ انسان و تمام کسانی که از او و یا به او، خوبی یا بدی داشتهاند آشکار میگردد.
The holy Quran has given different names for the day of resurrection one of which is the day of Tobleo Sarayer, meaning when the secrets will be revealed. The question to be discussed in this paper is if these secrets will be revealed to all creatures of just to the person. After studying and analyzing the available books and interpretations, tow views stood out. One view is that the secrets of each person will be revealed to all people so that all find out if they are good or bad and, in this way, they will suffer more or will be rewarded more. Another view is that the secrets of each person will be revealed to themselves only so that they cannot deny their actions and whatever was forgotten to be calculated for or against them. Although which view can be true the idea can be a warning for humans in this world that they cannot hide the actions. Referring to Siagh, interpretive narrations, and opinions of interpreters and with an emphasis on the mercy and hiding act of God, Mokhtar believes that human secrets will be revealed to just to them and all those who were affected by or from their actions.
خلاصه ماشینی:
(يوسف /٨٧) اين خداي رحمان ، رحيم ، غفور و ودود چگونه است که در دنياي ديگر انسان را جلوي چشم همگان رسواي عام و خاص مينمايد؟ آيا اقتضاي دنياي ديگر اين گونه است يا اين که قرارداد خداوند با انسان اين طور بود؟ يـا نـه برداشـت مـا انسـان هـا اين قدر سخت گيرانه است ؟ با احصاء نگارندگان ، کتاب ، مقاله يا نگارش مستقلي در اين موضوع به دسـت نيامـد اما مفسران در لابلاي تفاسير با نگاه تفسيري و برخي نيز با نگاه روايـي بـدان پرداختـه انـد البته کتاب ها و مقالات متعددي در زمينۀ قيامت و نامه اي آن به نگارش در آمده اسـت و مباحثي چون تجسم و شاهدان اعمال در برخي نوشته ها ملاحظه شـده اسـت ولـي در ايـن موضوع خاص ، نوشته اي يافت نشد لذا بر آن شديم تا به طور مسـتقل بـا واکـاوي معنـاي تبلي السراير به اين سؤال پاسخ دهيم که آيا بعد از مرگ ، اسرار نهان انسـان هـا بـراي همـۀ خلايق آشکار ميشود يا صرفا براي خود انسان واضح ميگـردد؟ فرضـيه مـا بـا توجـه بـه رحمانيت و ستاريت خداي منان ايـن اسـت کـه اعمـال انسـان جـز بـراي خـودش و بـراي کساني که آن اعمال به آن ها مربوط است آشکار نميگردد.
(مصطفوي، ١٣٦٠، ج ١، ص ٣٣٥) در نتيجه معناي آيه اين اسـت کـه رجـع در روزي است که آنچه از عقايد و آثار اعمال که انسان ها پنهان کرده بودند، چه خيرش و چه شرش به مورد آزمايش و شناسايي قرار ميگيـرد و خـداي سـبحان ، اعمـال و عقايـد آن ها را در بوتۀ زرگري خود ميآزمايد تا معلوم شود کدام صالح و کدام فاسد بـوده و کدام خـالص و کـدام داراي ناخالصـي اسـت و بـر طبـق آن صـاحبش را جـزا مـيدهـد (اعراف /٤٠ و ٤١، يونس /١٣).