تولید اجتماعی فضای شهری؛ مورد مطالعه، پارک نوبهار کرمانشاه مقاله

این مقاله به بررسی سازوکار تولید اجتماعی پارک نوبهار در کلانشهر کرمانشاه می‌پردازد. رویکرد نظری مقاله مبتنی بر آراء هانری لوفور در باب «تولید فضا» است. روش مطالعه اتنوگرافی است و برای گردآوری داده‌‌ها از روش‌های مشاهده، مصاحبه، بررسی اسناد و نقشه‌های ذهنی استفاده شده است. یافته‌های پژوهش عبارت‌اند از: الف) پارک نوبهار در اواخر دهه 40 هجری شمسی در روند شهرک‌سازی‌های گسترده ساخته شده است. ب) نحوۀ مواجهۀ مردم با این فضای عمومی متأثر از معانی ذهنی است و گروه‌های سنی هر کدام به فراخور شرایط خویش از آن بهره می‌برند. نوجوانان و جوانان در بازتولید معانی داغ‌خورده و سالمندان در تولید معانی مثبت نقش دارند. حضور پررنگ نوجوانان و جوانان قدرت نام‌گذاری آنها را بیشتر کرده است. ج) کنشگران زندگی روزمره به مرور زمان معانی مختلفی را بدان نسبت داده‌اند. این معانی دوگانه بوده و همزمان خوب/بد، آرامش‌بخش/تهدیدزا هستند. روی‌هم‌رفته، معانی منفی برجستگی بیشتری دارند و به‌مثابۀ یک مکان برچسب‌خورده در فضای ذهنی شهر شناخته شده است.

This paper is to explore the mechanism of social production of Nowbahar Park in Kermanshah city. The theoretical approach is based on Henry Lefebvre's opinions on production of space. The study method is ethnography and in addition data collection techniques: observation, interviews, examination of documents and cognitive maps. The research findings are as follows: 1) Nowbahar Park was built in the late 1960s on the broad settlement processes; 2) The way people are exposed to this public space is influenced by intrinsic meanings, and each age group uses its own terms. Teenagers and young people in the reproduction of stigmatized meanings and the old people play a role in production of meanings. The permanent presence of Teenagers and young has increased their naming power; 3) Activists of daily life over time have been described by different meanings. These meanings are dual and at the same time, good/bad, relaxing/threatening. But, negative meanings are more prominent and so as to be known as a stigmatized place in the mental space of the city.