چکیده:
اشتغال زن در بیرون از منزل یکی از مهمترین مسائل در قانون مدنی و فقه میباشد. در فقه امامیه تا زمانی
که اشتغال زن منافاتی با شان و مرتبه زوج نداشته باشد و از شغلهای حرام نباشد و نیز هیچگونه منافاتی با
حق استماع شوهر نداشته باشد جایز است. قانون مدنی ایران به پیروی از نظام حقوقی اسلام برای زن حق
اشتغال و برای زوج تحت شرایطی حق مخالفت با اشتغال زن را قائل شده است. در این نوشتار حق اشتغال
زن و نیز حدود اختیار زوج در مخالفت با شغل همسر از دیدگاه فقهی و حقوقی مورد بررسی قرار گرفته
است. همانگونه که قانونمدنی ایران در ماده ۱۱۱۷ برای زن حق اشتغال در نظر گرفته» در ماده ۱۱۰۵ همین
قانون نیز ریاست خانواده را بر عهدة زوج قرار داده و در نتیجه برای زوج حقوقی لحاظ نموده تا اگر اشتغال
زن در خارج از خانه» روابط زناشویی خانواده را با محدودیتهایی مواجهه کندء زوج حق مخالفت با
اشتغال زن را داشته باشد و اگر مرد در شرایط معین با اشتغال همسرش مخالفت کند. به دادگاه دادخواست
بدهد. در صورتی که ادعای وی به تایید داد گاه برسد: دادگاه حکم ت رک اشتغال زن را صادر خواهد کرد.
خلاصه ماشینی:
٢٥٨ دوره جديد، سال ششم ، شماره هشتم ، تابستان ١٣٩٩ 1399 حدود اختيارات زوج در مخالفت وي با اشتغال زوجه در حقوق ايران و فقه فريقين مشهور فقهاي اماميه و اهل سنت معتقدند: رضايت شوهر در هنگام خروج از منزل لازم است .
٢٦٠ دوره جديد، سال ششم ، شماره هشتم ، تابستان ١٣٩٩ 1399 حدود اختيارات زوج در مخالفت وي با اشتغال زوجه در حقوق ايران و فقه فريقين در مورد اشتغال به کار زن در داخل منزل نيز اگر چه فقيهان آن را مجاز شمرده اند ولي آن را منوط به منافات نداشتن با حقوق شوهر و مصالح خانوادگي دانسته اند.
در کتاب مختصر حقوق خانواده چنين ذکر شده است : «قبل از تصويب قانون حمايت خانوادة ١٣٤٦ اختلاف نظر بود در اين که آيا مرد ميتواند بدون حکم قبلي دادگاه زن خود را از اشتغال به شغلي که منافي مصالح خانوادگي يا حيثيات خود يا زن ميداند منع کند.
از اين عبارات استفاده ميشود که ايشان تغيير حيثيات را عطف تفسير براي عبارت مصالح خانوادگي گرفته که بر خالف تفصيل مستفاد از حرف «يا» در ماده ياد شده است ؛ زيرا به نظر ميرسد مصالح خانوادگي به ٢٦٤ دوره جديد، سال ششم ، شماره هشتم ، تابستان ١٣٩٩ 1399 حدود اختيارات زوج در مخالفت وي با اشتغال زوجه در حقوق ايران و فقه فريقين جنبه هاي نوعي و بازتاب اجتماعي نظر دارد و حيثيات بيشتر ناظر به امور شخصي است که از همراهي داوري عرف بهره مند است .