چکیده:
مهارتهای زندگی از مولفههای مهم در روابط زناشویی و امید به زندگی محسوب میشود. امروزه مهارتهای زندگی بهعنوان یکی از کاربردیترین آموزشها برای کاهش تعارض زناشویی و پیشگیری از وقوع طلاق در نظر گرفته میشود. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر رضایت زناشویی و امیدواری بود. طرح پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. تعداد 20 زوج در این پژوهش شرکت کردند و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش طی 10 جلسه دوساعته هفتهای یکبار تحت مداخله برنامه آموزش مهارتهای زندگی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (ENRICH) و پرسشنامه امیدواری اشنایدر و همکاران (HQ) بود. یافتههای بهدست آمده از تحلیل دادهها نشان داد که بین میانگین نمرات پیشآزمون و پسآزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنادار وجود دارد. بر اساس نتایج پژوهش میتوان نتیجه گرفت که بهکارگیری آموزش مهارتهای زندگی میتواند بر دوام و پایداری زندگی زناشویی و افزایش رضایت زناشویی و امیدواری موثر باشد.
Life skills are considered the most important parameters in marital relations and life expectancy. Today, life skills are regarded as one of the most practical trainings for decreasing marital conflicts and preventing divorce. The study aimed at investigating life skills training effectiveness in increasing marital satisfaction and hopefulness. The study was an experimental research with pre-test, post-test with control group. Participants of the study included 20 couples assigned to experimental and control groups. The experimental group experienced a 10 session, 2 hour instructional intervention held once a week. The instruments of the study were Evaluating & Nurturing Relationship Issues Communication and Happiness Questionnaire (ENRICH) and Sneider and et al,s Hopefulness Questionnaire (HQ). The results demonstrated that there was a significant difference between the pre-test and post-test scores of the experimental group. The results also indicated that life skills training applications can strengthen marital life and increase couples, marital satisfaction and hopefulness.
خلاصه ماشینی:
اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر رضایت زناشویی و امیدواری زوجین Effectiveness of life skills training in marital satisfaction and couple,s hopefulness ناصر یوسفی* دانشگاه کردستان Naser Yoosefi University of Kurdistan مهارتهای زندگی از مولفههای مهم در روابط زناشویی و امید به زندگی محسوب میشود.
همچنین اثربخشی آموزش مهارتهای حل مساله در پیشگیری از خیانت و طلاق (گلدنبرگ و گلدنبرگ، 2000/1382) و افزایش رضایت زناشویی (جوادی، افروز، حسینیان، آذربایجانی، و غلامعلی لواسانی، 1394) به اثبات رسیده است.
طبق گزارشهای پژوهشی، آموزش مهارتهای زندگی در کاهش استرس (لانگ و یانگ، 2008)، پیشگیری از رفتارهای جنسی پرخطر در میان نوجوانان (آلبرتن، کاپ و کرونوالد، 2001)، افزایش سازگاری اجتماعی (اعرابی، 1380)، افزایش سلامت روانی و ارتباطی در زوجین (آقاجانی، 1381) و افزایش بهداشت روانی و کلامی زوجین (ناصری و نیکپرور، 1383) موثر واقع شده است.
پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر رضایت زناشویی و افزایش امیدواری زوجین انجام شده است.
همانطور که در جدول 3 مشاهده میشود، مقدار F بهدستآمده در سطح 01/0 > p معنادار است؛ بنابراین این فرضیه پژوهش تایید میشود و با اطمینان 99 درصد میتوان نتیجه گرفت که آموزش مهارتهای زندگی موجب افزایش رضایت زناشویی زوجین شده است.
شاخص اثر بهدستآمده حاکی از آن است که افزایش 92 درصد واریانس در رضایت زناشویی زوجین گروه آزمایش را میتوان به آموزش مهارتهای زندگی نسبت داد.
یافتههای پژوهش نشان دادند که تفاوت میانگین نمره کلی رضایت زناشویی و امید به زندگی، در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل معنادار بوده است، بنابراین میتوان نتیجه گرفت که آموزش مهارتهای زندگی بر افزایش رضایت زناشویی و امیدواری موثر بوده است.