چکیده:
صمیمیت در ازدواج برای داشتن ارتباطات زناشویی و خانوادگی محکم ضروری است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی زوجدرمانی گاتمن و هیجانمحور بر صمیمیت زناشویی زوجین بود. بدین منظور از بین زوجینی که سال 1396در شهر شاهرود به مراکز مشاوره آرامش، افق و خانواده مراجعه کردند، تعداد 36 زوج انتخاب و بر اساس نمره پایینتر از میانگین در سازگاری زناشویی (DAS) همتا شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل جایگزین و به پرسشنامه نیازهای صمیمیت باگاروزی (MINQ) در پیشآزمون و پسآزمون پاسخ دادند. یک گروه، 10 هفته زوجدرمانی گاتمن و گروه دیگر 9 هفته زوجدرمانی هیجانمحور را دریافت نمودند، در حالیکه گروه کنترل در لیست انتظار بودند. نتایج نشان داد که هر دو روش زوجدرمانی گاتمن و هیجانمحور بر صمیمیت زناشویی مؤثر است. همچنین بین دو گروه تفاوت معنادار وجود داشت. بدینصورت که گروه گاتمن در صمیمیت زناشویی موفقتر بودند. اگرچه تغییرات در همه مؤلفههای صمیمیت زناشویی در هر دو گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل معنادار بود اما این تفاوتها بین دو گروه آزمایش در 4 مؤلفه صمیمیت عاطفی، روانشناختی، جنسی، تفریحی- اجتماعی معنادار بود. بر اساس یافتههای این پژوهش، میتوان نتیجه گرفت که زوجدرمانی گاتمن در مقایسه با زوجدرمانی هیجانمحور بر صمیمیت زناشویی زوجین مؤثرتر است.
Intimacy in marriage is essential for maintaining marital and family relationships. The aim of the present study was to investigate the effectiveness of the Gottman Couple Therapy (GCT) and the Emotionally Focused Couple Therapy (EFCT) methods on marital intimacy. For this purpose, 36 couples were selected from among all couples referring to Aramesh, Ofogh, and Khanevadeh in Shahrood counseling centers in 2017. The subjects were matched based on having a score of Spanier (DAS) below average. They were then randomly assigned to two experimental and one control groups. Participants were asked to complete the marital intimacy Needs Questionnaire (Bagarozzi, 2001) in the pretest and posttest stages. Afterwards, one group received GCT for 10 weeks, and the other group was subjected to EFCT for 9 weeks, while the control group was on the waiting list. The results showed that both experimental groups showed improvements in Marital Intimacy than the control group. A significant difference was also found between the effectiveness of GCT and EFCT methods on Marital Intimacy in couples, so that the GCT group was more successful in Marital Intimacy. Although significant changes were observed in all components of marital intimacy in both experimental groups compared to the control group, the two experimental groups were significantly different in four components namely, Emotional, Psychological, Sexual, Physical and Recreational. Based on the results of the present study, it can be concluded that GCT couple therapy is more effective on couplechr('39')s intimacy than the emotional couple therapy.
خلاصه ماشینی:
مقایسه اثربخشی زوجدرمانی گاتمن و زوجدرمانی هیجانمحور بر صمیمیت زناشویی زوجین The comparison of the effect of Gottman Couple Therapy and Emotionally Focused Couple Therapy on couples’ marital intimacy حسین صائمی* مشاوره محمد علی بشارت** دانشگاه تهران علی اصغر اصغرنژاد فرید دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران Hossein Saemi Counseling Mohammad Ali Besharat University of Tehran Ali Asghar Asgharnejad Farid Iran University of Medical Sciences : صميميت در ازدواج براي داشتن ارتباطات زناشويي و خانوادگي محكم ضروری است.
مطالعات متعددی (برادول و لایت ، 2005؛ چن، تاناک، هیرامورا و شیکای ، 2007؛ کاظمیان مقدم، مهرابیزاده هنرمند، کیامنش، و حسینیان، 1395) به بررسی متغیرهای مرتبط با ناخشنودی و عدمتفاهم زوجین پرداختهاند و در پژوهشهای دیگری، به عوامل مرتبط با سازگاری زناشویی توجه شده است که ازجمله این عوامل میتوان به عوامل زمینهای، عوامل میانفردی و ویژگیهای فردی اشاره کرد.
یافتههای این پژوهشها نشان داد که الگوی زوجدرمانی گاتمن توانسته است تعارضات زناشویی را کاهش داده و باعث ایجاد دلبستگی و صمیمیت بیشتری شود.
بدینصورتکه از بین تمام زوجینی که در شش ماهه دوم سال 1396در شهر شاهرود به سه مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره آرامش، افق و خانواده برای دریافت کمکهای تخصصی مراجعه کردند، تعداد 36 زوج که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، انتخاب و بر اساس نمره پایینتر از میانگین در مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر (1976) همتا شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل جایگزین و به پرسشنامه نیازهای صمیمیت (باگاروزی، 2001) در مرحله پیشآزمون و پسآزمون جواب دادند.