چکیده:
هدف: پژوهش حاضر به دنبال راهکارهای معرفتی در نظام معرفتی آثار معماری گذشتگان بود؛ زیرا به نظر می‌رسید معماری اسلامی در دوران معاصر با وجود کثرت مبانی نظری، در مقام اجرا عقیم مانده است. روش: پژوهش حاضر با روش تحلیلی- تفسیری و با روش کدگذاری سه مرحله‌ای باز، محوری و انتخابی اشتراوس و کوربین، مؤلفه‌های اصلی نظام فطری معمار مسلمان را در حوزة نظر و عمل جستجو کرده است. یافته‌ها: تحقق معماری اسلامی در گذشته در قالب نگرش نظام‌محور در مقام نظر و عمل همراه بوده و به عبارتی؛ نگرش نظام‌محور پلی برای رساندن نظر به عمل بوده است. نتیجه‌گیری: مؤلفه‌های توحید، ولایت، صدق و امن، ورودی نظام معرفتی در مقام نظر و مؤلفه‌های تواضع، احسان، سلوک و وفا، کارکرد نظام فطری در مقام عمل، عوامل اصلی تحقق معماری اسلامی یا تجلی نظر در عمل در این حوزه محسوب می‌شدند..
Objectives: The present study sought to apply epistemic approaches to the epistemic system of architectural works of the past. For it seems that Islamic architecture in the contemporary era has remained sterile in spite of the multitude of theoretical foundations. Method: The present study, by using analytical-interpretive method and by open, axial and selective three-step coding method of Strauss and Corbin, searches the main components of the native architectural system in the field of view and practice. Results: The realization of Islamic architecture in the past has been accompanied by a system-centered attitude in terms of theory and practice. In other words, the system-centered approach has been a bridge to action. Conclusion: The components of monotheism, guardianship, truth and security as the input of the epistemic system in view and the components of humility, ehsan, conduct and vafa as the function of the natural system as the main factors were the main factors of the realization of Islamic architecture or expression in practice in this field.
(
, 
, 
)
