چکیده:
اهداف: دعاوی راجع به بهداشت عمومی و سلامت اجتماعی جامعه هم از سوی اشخاص حقیقی و هم اشخاص حقوقی اعم از اشخاص حقوق عمومی و اشخاص حقوق خصوصی قابل طرح می باشد؛ چرا که ممکن است در نتیجه ایجاد آلودگی و تخریب ضرر و خسارت متوجه‌ی هریک از این اشخاص گردد؛ گرچه هرگاه به شخص به طور مستقیم زیان وارد نشده باشد، نمی‌تواند به عنوان شاکی با مدعی خصوصی در دعاوی راجعه ذی نفع به حساب آید. اما با توجه به غلبه‌ی صیغه ی عمومی این قسم از جرایم، قانونگذار در کنار اشخاص حقیقی یا حقوقی که به طور مستقیم با سمت شاکی با مدعی خصوصی وارد دعاوی مربوط به این جرایم می شوند. با این اوصاف نگارندگان به تبیین چگونگی مشارکت سازمان‌های مردم نهاد در دادرسی با سبک زندگی اسلامی - ایرانی در این دسته از دعاوی خواهند پرداخت.
روش و مواد: تحقیق حاضر از نوع مطالعات توصیفی و تحلیلی به صورت کتابخانه ای – اسنادی انجام می‌شود.
یافته ها: با توجه به ماهیت این موضوعات که متعلق به یکایک اعضای جامعه بوده و با باور سبک زندگی اسلامی ایرانی و سلامت اجتماعی جامعه مرتبط هستند؛ از این رو نمی توان برای جرایم ارتکابی نسبت به آنها، بزه دیده‌ی خاصی در نظر گرفت.
نتیجه گیری: به سمن‌های فعال در این حوزه نیز اختیاراتی اعطا شده تا به نمایندگی از سوی سایر افراد جامعه، نسبت به حمایت و حفاظت از منافع عمومی و موضوع مربوطه اقدام نمایند؛ این دسته از جرایم با توجه به ماده ۶۶ قانون جدید آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ و اصلاحات ۲۴/۳/ ۱۳۹۴ شامل جرایم علیه بهداشت عمومی و سلامت اجتماعی می‌شوند.
Objectives: Claims about public health and social health of the community can be made by both natural persons and legal entities, including individuals of public rights and private individuals, because they may be the result of pollution and destruction of damage and damage. Each of these persons; however, if the person is not directly harmed, he can not be considered as a plaintiff in his claim as a plaintiff in a recurrent claim. But given the overwhelming public perception of these crimes, the legislator, along with the natural or legal persons who directly lodge complaints with the private claimant with the plaintiff in relation to these crimes. However, the authors will explain how the NGOchr('39')s participation in Islamic-Iranian lifestyle trials will take place in this category of claims.
Methodology and Materials: The present study is conducted as descriptive and analytical studies in the form of libraries and documents.
Findings: Due to the nature of these issues belonging to each member of society and related to the belief in the Islamic lifestyle of Iran and social health of the community, therefore, special crimes can not be considered for crimes committed against them.
Conclusion:Active members of this field also have the authority to act on behalf of other people in the community to protect and protect the public interest and related issues; these categories of crimes in accordance with Article 66 of the new Code of Criminal Procedure, approved in 2013 And Amendments of 24/03/2014 include crimes against public health and social health.
(
, 
, 
)
