چکیده:
بشر با یکی از بزرگترین رویدادهای تاریخ معاصر روبرو است. شیوع بیماری عالمگیر کرونا پیامدهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی شگرفی داشته و در حال تغییر فرهنگ و رفتار فردی و جمعی انسانهاست. در پاسخ به این پرسش که شیوع ویروس کرونا بر سیاست داخلی و مناسبات بینالمللی چه تاثیری خواهد گذاشت؟ نگارندگان معتقدند که در دورۀ پساکرونا، جهان شاهد التهاب ملیگرایی و تقویت نقش دولت در ادارۀ جامعه و تبدیل شدن حوزه سلامت و بهداشت عمومی به یک موضوع امنیت ملی خواهد بود. در عرصۀ خارجی، دولتها برای حفظ جان شهروندانشان با محدود کردن گردش آزاد افراد و کالاها و سختتر کردن سیاستهای مهاجرتی و محافظت از مرزها از روند جهانی شدن عقبنشینی خواهند کرد. یافتههای پژوهش حاکی از تغییر ماهیت تهدیدات در قرن 21 است. نابرابری در ساختارهای اقتصادی و اجتماعی و فقدان مراقبتهای بهداشتی میتواند امنیت داخلی دولتها را با چالش روبرو سازد. همچنین، ویروس کرونا ضربۀ جدی بر جهانیسازی اقتصادی که شیوع تهدیدات را تسریع میکند وارد ساخته و به ما یادآور میشود که سیاستهای جهانی برخلاف آموزههای نئولیبرالیسم و دولت حداقلی باید اصلاح شود. چارچوب نظری پژوهش، «واقعگرایی» و روش پژوهش تحلیلی – توصیفی و جمعآوری دادهها از طریق مطالعات کتابخانهای و اسنادی است.
Mankind is facing one of the greatest events in contemporary history. The prevalence of corona disease has dramatic economic, political and social consequences and is changing the individual and collective culture and behavior of human beings. The research question is that “How the coronavirus pandemic will impact on the domestic politics and international relations?” The authors believe that in the post-Corona period, we will see the rise of nationalism and the Strengthening the state role in governing the community and the transformation of public health into a matter of national security. In the foreign field, Governments will withdraw from the globalization process to save the lives of their citizens by restricting the free movement of people and goods and by tightening immigration policies and protecting borders. The research findings indicate that has changed the nature of threats in the 21st century and inequality in economic and social structures and a lack of health care can challenge the internal security of governments. Also, corona reminds us that global politics must be reformed, contrary to the principles of neoliberalism and minimal government.
خلاصه ماشینی:
دراين راستا،پرسش اصلي پژوهش اين است که "شيوع ويروس کرونابرسياست داخليومناسبات بين المللي چه تاثيري خواهدگذاشت "؟بااتکابه اصول نظريه واقع گرايي،فرضيه پژوهش اين است که "دردورة پساکرونا،دردرون کشورهاالتهاب فردگراييومليگراييوتقويت نقش دولت درادارة جامعه وتبديل شدن موضوع سلامت وبهداشت عموميبه يک مساله امنيت مليمشهود خواهدبود.
پنجم ،آنکه دولت هابه محض مواجهه باتهديد،خصلت خودمحورانه وخودخواهانه پيدا خواهندکرد؛هرچنداگرهمکاريجهت رفع تهديدراسودمندبدانندبه آن گرايش پيدا خواهندکردامادستيابي به همکاريهاي مؤثربين المللي براي مقابله بابحران جهاني ،به رغم نيازآشکاربه آن ،ممکن است درمحيط آنارشيک نظام بين الملل وعدم اعتماددولت هابه همديگرآسان نباشد(والت ،١٣٩٨).
درواقع باظهوراين بحران جهاني،هرچندملت هاو دولت هابيش ازهرزمان ديگري به همکاريوهمراهيبايکديگرنيازدارندوسازمان هاو نهادهاي جهاني ميبايست درراهبري براي عبورازاين بحران واردميدان شوند؛امادرعمل نه تنهاشاهد افول قدرت سازمان هاي جهاني هستيم ،بلکه نقش دولت ها،مرزهاي ملي و مليگراييبه شدت افزايش يافته است .
ازهمين رودرنظم جهاني آينده پساکروناشاهدروند روبه رشدمليگراييودرمقابل شاهدزوال هرچه بيشترگلوباليزم وهنجارهاي مربوط به فرهنگ جهاني شدن خواهيم بود؛نظمي که درآن مفهوم مرزهاومليت هامجدداارزش و جايگاه خودرابازخواهنديافت وهمچنين به تبع آن ،نقش دولت هابه عنوان بازيگران اصلي صحنه نظام بين الملل درمقابل بازيگران فراملي وبين المللي افزايش خواهديافت (فقيهي راد،١٣٩٩).
روشن است که تقسيمات ژئوپليتيکي ومنفعت طلبي دولت هامانع تشکيل يک حکومت جهانيياوقوع همکاريهايگسترده بين الملليبرايحل مشکلات خواهدبود)٢٠٢٠ ,Lamp &Roberts ).
کرونا و پيامدهاي آن بر نظم و نظام جهاني شيوع ويروس کروناکه ازچين به عنوان يکي ازقدرت هاي شاخص جهاني آغازشده است ،اقتصادقدرت هاي بزرگ راتحت تاثيرقرارداده است که به تبع اين عامل ،مناسبات ميان قدرت هاتغييرودرنتيجه نظام جهاني وارددوره جديدي خواهدشد.