چکیده:
شیوع کرونا حوزه‌های مختلف زندگی بشر را تحت تاثیر قرار داده است. روابط بین‌الملل و سیاست جهانی نیز از این تاثیرات مبرا نیست. هدف اصلی مقاله بررسی پیامدهای شیوع کرونا برای سیاست جهانی با توجه به ارتباط بین امر پزشکی و امر بین‌المللی است. بنابراین، پرسش اصلی مقاله این است که چه ارتباطی میان امر پزشکی و امر بین‌المللی در جریان شیوع کرونا ویروس کووید-19 وجود دارد؟ در مقام فرضیه می‌توان گفت که طی دوران شیوع کووید-19، امور مذکور به هم پیوند خورده و باعث وضعیت‌های متناقض‌نما در حوزه‌های کنشکران، فرایندها و پیامدها شده است. با توجه به گستردگی موضوع و دشواری کاربرد نظریه‌های سنتی، از نظریه التقاط‌گرایی برای تبیین بحث استفاده شده است. بنابراین، با تکیه بر این نظریه و با استفاده توامان از روش‌های تبیینی و تمثیلی، فرضیه به آزمون کشیده می‌شود. به این منظور، ابتدا برای هر یک از حوزه‌های سه‌گانه بالا دو نمونه انتخاب شده و در قالب آنها، ارتباط میان امر پزشکی و امر بین‌المللی مورد بررسی قرار می‌گیرد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که علی‌رغم تحلیل‌های موجود، کروناویروس باعث تحول اساسی در سیاست جهانی نشده است.
The spread of the corona virus covid-19 has affected on different aspects of human life. International relations and world politics has been subjected to these effects, too. Regarding the linkage between the medical and the international affair, the article aims to study the results of the corona outbreak for world politics. Hence, the main question here is how the medical and the international have related during the spread of corona virus covid-19. My hypothesis is that during the period, their linkage has led to paradoxical situations on different issues including actors, processes, and results. Given the breadth of the subject and the difficulty of applying traditional theories, eclecticism has been used to explain the argument. Therefore, based on this theory and using both explanatory and allegorical methods, the hypothesis is tested. In this regard, I’ll, first, select two instances for each of above-mentioned issues and, then, study the linkage between the medical and the international. Theoretically, I will use an eclecticism. Findings show that covid-19 has not left any critical change in world politics.
خلاصه ماشینی:
با‌اين وصف ، هدف اصلي نوشتار،بررسي آن دسته از‌عواقب و‌پيامدهاي شيوع کرونا‌براي مناسبات بين المللي است که جنبه سياسي داشته و‌طبيعتاً‌در‌حوزه سياست بين الملل /جهاني قرار ميگيرد.
چارچوب نظري: التقاط گرايي با‌توجه به اينکه شيوع کوويد-١٩سياست جهاني‌را‌در‌سطوح مختلف تحت تأثير‌قرار داده است ،به نظر‌ميرسد‌که يک نظريه به تنهايي‌نميتواند‌تبيين کننده اين پديده باشد.
طي‌دوران شيوع کرونا،اين دو‌ريکرد‌محملي‌براي‌مناظره ميان متفکران واقعگرا‌و‌ليبرال روابط بين الملل بوده است که در‌ادامه به ترتيب مورد‌بررسي‌قرار ميگيرد.
علاوه بر‌اين ،پاسخ هاي مختلف به شيوع ويروس کرونا‌موجب شده است تا‌نقاط قدرت و ضعف دولت هاي گوناگون مشخص شوند.
ب - حمايت سازمان هاي بين المللي از همکاري در مقابله با کرونا:در‌دوران شيوع کرونا‌به نظر‌ميرسد‌که نوعي‌اجماع ميان سازمان هاي‌بين المللي‌بين دولتي‌و‌غيردولتي‌شکل گرفته است که معتقدند‌مقابله با‌کروناويروس کوويد-١٩نيازمند‌اجماع همه بازيگران اعم از دولتي‌و‌غيردولتي‌و‌همياري‌آنها‌است .
در‌نگاه اول به نظر‌ميرسد‌که شيوع کرونا‌باعث تمرکز‌توجه دولت ها‌بر‌مقابله با‌اين بيماري‌و وانهادن مسائل تعارض آميز‌با‌ساير‌کشورها‌شود‌اما‌همزمان اين فرضيه نيز‌مطرح است که گاهي‌ممکن است تشديد‌منازعه دوجانبه با‌ساير‌کشورها‌به عنوان ابزاري‌براي‌انحراف توجه افکار‌عمومي‌از‌ناکارآمدي‌دولت ها‌در‌مقابله با‌کرونا‌مورد‌استفاده قرار‌گيرد.
اين هزينه /سودسنجي‌ناشي‌از‌شيوع کرونا‌در‌موضوعات و ابعاد‌مختلف قابل توجه و‌بررسي‌است اما‌آنچه بيشتر‌در‌اين مقال (که خواهان سنجش پيامدهاي کرونا‌براي سياست بين الملل است )موضوعيت دارد،دو‌مبحث اساسي محيط زيست و‌جهاني‌شدن است که در‌ادامه به ترتيب به آن پرداخته ميشود.
طبق برآورد‌سازمان بين المللي‌انرژي،کاهش استفاده از‌منابع انرژي‌به دليل شيوع کرونا باعث کاهش شديد‌توليد‌دي‌اکسيدن کربن شده و‌پيش بيني‌ميشود‌که در‌سال ٢٠٢٠حدود ٨درصد‌کاهش يابد‌که اين بيشترين کاهشي‌است که تاکنون به ثبت رسيده است .
(
, 
, 
)
