چکیده:
پژوهش حاضر با هدف، مقایسه اثربخشی روش تدریس ترکیبی – مشارکتی فعال با روش سخنرانی در هنرجویان رشته حسابداری صورت گرفته است. جامعه آماری این پژوهش عبارت است از؛ 60 نفر از هنرجویان دختر پایه دوازدهم هنرستان امام رضا (ع) ناحیه1 شیراز در سال تحصیلی 99 – 98 که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. روش تحقیق از نوع شبه تجربی بوده که یک کلاس به عنوان گروه آزمایش (30 نفر) و یک کلاس به عنوان گروه کنترل (30 نفر) انتخاب شدند. قبل از شروع، از هر دو کلاس پیشآزمون پیشرفت تحصیلی معلم ساخته به عمل آمد، سپس گروه کنترل، پنج جلسه به شیوه سخنرانی تحت آموزش قرار گرفت در حالی که گروه آزمایش به شیوه ترکیبی – مشارکتی فعال آموزش دیدند. در انتها از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد و با نتایج پیش آزمون توسط نرم افزار SPSS و آزمونهای t مستقل و وابسته مورد مقایسه قرار گرفت. با توجه به تحلیلهای آماری انجام شده نتایج حاکی از این است که روش تدریس ترکیبی مشارکتی فعال نسبت به روش سخنرانی تاثیر معناداری بر میزان یادگیری داشته و اثر بخش تر است.
The primary goal of this study is to compare the learning and effectiveness of the hybrid-active cooperative teaching method with the lecture method in students of accounting. The statistical population for this study includes 60 twelve grade female students at Imam Reza Technical High School in District 1 of Shiraz in the 2019-2020 academic year, who were selected using the convenience sampling technique. The quasi-experimental research method is employed. One class is selected as the experimental group (30 students) and another class is selected as the control group (30 students). Before the research, both groups take the teacher-made academic achievement pretest. Afterward, the control group receives training through the lecture teaching method, while the experimental group is trained using the hybrid-active cooperative teaching technique. Finally, both groups take the posttest and the results are compared to the pretest results in SPSS using the independent and dependent t-test methods. The results suggest that the hybrid-active cooperative teaching method significantly influences learning in the students and both teaching methods are effective. .
خلاصه ماشینی:
دانشگاه فرهنگيان Farhangian University فصلنامه آموزش پژوهي Quarterly Journal of Education Studies دوره ششم ، شماره ٢٤، زمستان ١٣٩٩ ٤٢٤٢ ,Winter ,٤٢ Issue ,٦ Volume مقايسه اثربخشي روش تدريس ترکيبي – مشارکتي فعال با سخنراني در درس تهيه صورت هاي مالي رشته حسابداري فروغ حيراني ١، نسيم شاه مرادي ٢، فاطمه تاک ٣، مهرسا پيمان فر 4 دريافت : ٩٨/١٢/١٠ پذيرش : ٩٩/٣/١٠ چکيده پژوهش حاضر با هدف ، مقايسه اثربخشي روش تدريس ترکيبي – مشارکتي فعال با روش سخنراني در هنرجويان رشته حسابداري صورت گرفته است .
بهرنگي و نصيري (١٣٩٥) در پژوهشي تحت عنوان تاثير تدريس علوم تجربي با الگوي مديريت آموزشي بر يادگيري خود راهبر دانش آموزان سال سوم راهنمايي بيان ميدارد که تدريس فعاليتي است که در کانون و نقطه تلاقي همه عناصر آموزش قرار دارد و مهم ترين عملکرد معلم در کلاس درس محسوب ميشود و زمينه را براي يادگيري فراهم ميسازد.
بنابراين اين پژوهش داراي متغيرهاي مستقل (روش هاي تدريس ترکيبي- مشارکتي فعال ) و (روش سخنراني) بوده ، که تأثير آن بر روي يادگيري و پيشرفت تحصيلي هنرجويان در درس تهيه و تنظيم صورت هاي مالي، پايه دوازدهم رشته حسابداري، به عنوان متغيرهاي وابسته مورد بررسي قرار گرفته است و با توجه به نتايج کسب شده ميتوان در مورد اثربخشي روش هاي فوق نتيجه گيري نمود.
نتايج نشان ميدهد که ميانگين نمرات يادگيري هنرجويان گروه آزمايش (روش تدريس ترکيبي – مشارکتي فعال ) نسبت به نمرات هنرجويان گروه کنترل (روش سخنراني) بيشتر بوده و اين اختلاف از لحاظ آماري معنادار است که با نتايج به دست آمده از تحقيقات رضاپناه و احمدي (١٣٩٤)، عاشوري و همکاران (١٣٩٣)، کريمي خوشحال (١٣٩٧) و يارياري (١٣٨٧) مطابقت دارد.