بررسی غایتمندی افعال طبیعی و تبیین نوآوری های ملاصدرا مقاله

آنچه در این باب قابل توجه است اینکه در مورد غایتمندی طبیعت برخی منکر غایت به معنی مالاجله الحرکه هستند وتنها ماالیه الحرکه برای فاعل طبیعی اثبات می کنند. مقاله حاضر با روش عقلی- تحلیلی به این نتیجه رسیده که جمهور حکمای قبل از ملاصدرا از آنجا که منکر علم و شعور افعال طبیعی بوده اند، نتوانسته اند علت غایی را برای فاعل طبیعی اثبات کنند ولی ملاصدرا و شارحان او همواره در صدد اثبات شعور و غایتمندی طبیعت برآمده اند و تبیین های مختلفی را برای آن ارائه داده اند. ابتکار و نوآوری ملاصدرا در این باب طرح دو اصل تساوق و ترابط وجود و شعور و تفاوت میان شعور و رویه است. او به واسطه اصالت وجود و تشکیک آن، همه موجودات را دارای علت غایی می داند و به گونه ای این مسأله را قیاس می کند که منافاتی برای اجتماع دو معنای غایت در فعل طبیعت ملحوظ نگردد.

What is noteworthy in this regard is that in the case of the ending of nature, some of the denigrating ends mean the Malayalah al-Hirkah, and only the al-Hurrakh proves to the natural subject. This paper concludes with the rational-analytical method that the republic of the pre-Mulla Sadra theologians, since they denied the science of natural verbs, could not prove the ultimate cause for the natural subject, but Mulla Sadra and his commentators always seek to prove their intelligence and Nature's endeavor has come up with a variety of explanations. Mulla Sadra's initiative and innovation in this regard are the two principles of equality and the relations of existence and intelligence and the difference between reason and practice. By virtue of its originality, he considers all creatures to be the ultimate cause, and compares it in such a way that the conflicts for the two ends of the meaning of the natural action are not taken into account.