چکیده:
خوزستان ازجمله مهمترین نقاطی است که از دیرباز به نخلپروری و صادرات خرما، معروف بوده است. طایفه بنیکعب یکی از عشایر مهم ساکن خوزستاناند که به نخلپروری همت داشتند. بنیکعب که از طوایف مشهور و در حکم یک حکومت محلی بود، ابتدا در شهر قبان میزیستند که به «چعب» نیز خوانده میشد. زمانی که بنیکعب از قبان بهسوی شادگان، آبادان و خرمشهر در عهد شیخ سلمان بن سلطان (۱۱۶۰ ه / ۱۷۴۷ م) مهاجرت کردند، بخش عمدهای از درآمد خویش را از طریق نخلپروری در زمینهای حاصلخیز خوزستان به دست میآوردند. این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی به بررسی تاریخچهای از پیدایش فرهنگ و اقتصاد مربوط به نخل خرما، جایگاه نخلپروری در خوزستان و شهرهای مهم خرماخیز در خوزستان و همچنین صادرات خرمای خوزستان به کشورهای حاشیه خلیجفارس در دوره بنیکعب میپردازد. یافتههای پژوهش حاکی از آن است که با توجه به نفوذی که بنیکعب در حوضه خلیجفارس داشت، دامنه صادرات خرمای خوزستان در دوره شیخ مزعل و شیخ خزعل به کشورهای حاشیه خلیجفارس از طریق بندر خرمشهر توسعه پیدا کرده بود.