چکیده:
هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین مدیریت زمان و خودکارآمدی با استرس شغلی معلمین ابتدایی شهر بجنورد بود. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری را کلیه معلمان ابتدایی شهر بجنورد در سال 94-95 به تعداد 850 نفر تشکیل داده و نمونه ای به حجم 265 نفر انتخاب شده است. در این پژوهش از سه پرسشنامه استرس شغلی موسسه سلامت و ایمنی انگلستان، مقیاس خودکارامدی عمومی شرر و مادوکس و پرسشنامه مدیریت زمان کرمی (1377) استفاده شده است. برای استنباط از فرضیه ها از آزمون رگرسیون چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون، استفاده گردید. نتایج نشان داد در بهترین مدل پیشبینی برای استرس شغلی، مدیریت زمان و خودکارآمدی قادر به پیشبینی متغیر ملاک هستند. مدیریت زمان بیشترین سهم را در پیشبینی استرس شغلی داراست. همچنین میان خودکارآمدی و استرس شغلی رابطه منفی و معناداری در سطح کوچکتر از 05/0 وجود دارد. بدین معنی که خودکارآمدی با استرس شغلی رابطه دارد و با افزایش نمرات خودکارآمدی، استرس شغلی معلمان ابتدایی کاهش مییابد. و همچنین میان مدیریت زمان و استرس شغلی رابطه منفی و معناداری در سطح کوچکتر از 01/0 وجود دارد. بدین معنی که مدیریت زمان با استرس شغلی رابطه دارد و با افزایش نمرات مدیریت زمان، استرس شغلی معلمان ابتدایی کاهش مییابد.
The aim of this study was to investigate the relationship between time management and self-efficacy with job stress of primary school teachers in Bojnourd. This is a descriptive correlational study and the statistical population consists of all primary teachers in Bojnourd in the year 1994-95 with a number of 850 people and a sample of 265 people has been selected. In this study, three job stress questionnaires of the British Institute of Health and Safety, Scherer and Maddox General Self-Efficacy Scale and Karami Time Management Questionnaire (1998) have been used. Multiple regression test and Pearson correlation coefficient were used to deduce the hypotheses. The results showed that in the best predictive model for job stress, time management and self-efficacy are able to predict the criterion variable. Time management has the largest share in predicting job stress. Also, there is a negative and significant relationship between self-efficacy and job stress at a level less than 0.05. This means that self-efficacy is related to job stress and with increasing self-efficacy scores, elementary teachers' job stress decreases. Also, there is a negative and significant relationship between time management and job stress at a level less than 0.01. This means that time management is related to job stress and with increasing time management scores, elementary teachers' job stress decreases.
خلاصه ماشینی:
در این پژوهش از سه پرسشنامه استرس شغلی موسسه سلامت و ایمنی انگلستان ، مقیاس خودکارامـدی عمـومی شرر و مادوکس و پرسشنامه مدیریت زمان کرمی (١٣٧٧) استفاده شده است .
پژوهشها نشان داده اند که یکی از عوامل عدم توفیق در انجام وظایف شغلی، استرس شغلی می باشد (شاکریان مقدم ، ١٣٩٤)؛استرس شغلی نه تنها سلامت جسمی، بهزیستی و روان شناختی معلمان را تهدید می کند، بلکه بروی دانش آموزان و محیط یادگیری نیز اثر منفی می گذارد.
Willson خود را پر استرس می دانندو دیک و وانگنر١ (٢٠٠٢) به این نتیجه رسید که سنگینی کار و ازدحام در کلاس باعث استرس و حمایت اجتماعی از طرف مدیر و خودکارآمدی فردی معلمان ابتدایی نقش عمده ای در کاهش استرس داشته است (اندام و همکاران ، ١٣٩٤)؛استرس شغلی نتایج منفی برای کارمندان به همراه دارد (وانگ و همکاران ٢، ٢٠٠٥).
با توجه به مطالب فوق ، سوال ایجاد شده برای پژوهشگر این می باشد که آیا بین مدیریت زمان و خودکارآمدی با استرس شغلی در بین معلمان رابطه معناداری وجود دارد؟ روش روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع همبستگی است زیرا محقق روابط بین متغییرها را بدون دستکاری و دخل و تصرف مورد مطالعه قرار می دهد.
فرضیه اصلی: بین مدیریت زمان و خودکارآمدی با استرس شغلی معلمان ابتدایی رابطه وجود دارد.
"Idiocentrism – allocentrism and academics self-efficacy for research in Beijing universities", international Journal of Educational Management, Vol. 22Iss:, pp.