چکیده:
چکیدهتحولات کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا که به بهار عربی یا بیداری اسلامی معروف گردید، مدل‌های مختلفی داشته است. در کنار مشابهت‌های موجود بین کشورهایی که درگیر این رخداد بوده‌اند، پاره‌ای از شرایط و مقتضیات آنها هم متفاوت از یکدیگر بوده و همین اختلافات بر بخشی از نحوه وقوع حوادث و نیز آتی تحولات این کشورها تأثیرگذار بوده است که شاید در آینده نیز تداوم داشته باشد. هدف اصلی پژوهش حاضر ، بررسی نقش ساختارهای سیاسی بر ماهیت تحولات در دو کشور ، لیبی و تونس پیش از بهار عربی می باشد. مقاله حاضر به لحاظ روش ، توصیفی-تحلیلی می باشد. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که نهادینه شدن نسبی قواعد بازی سیاسی و سنتی از چرخش نخبگان به شکلی مسالمت‌آمیز در تونس و برعکس آن عدم وجود نهادهای مدنی و سیاسی پایدار و وابستگی قدرت به یک فرد در رأس هرم سیاسی از عواملی است که شکل متفاوتی از تحولات برآمده از بهار عربی را در این کشورها دامن زده است. حداقل آنکه در کوتاه‌مدت و میان‌مدت تغییرات در تونس به شکل آرام‌تری نسبت به لیبی صورت گرفت.
Developments in the Middle East and North Africa, known as the Arab Spring or the Islamic Awakening It has had different models In addition to the similarities between the countries involved in the incident Some of their conditions and requirements were different from each other And these differences have affected a part of the way events happen and also the developments of these countries Which may continue in the future The main purpose of the present study Examining the role of political structures on the nature of developments in Libya and Tunisia before the Arab Spring The present article is descriptive and analytical The findings of this study indicate that The relative institutionalization of the rules of the political and traditional game of elite rotation peacefully in Tunisia Conversely, the absence of stable civic and political institutions and the dependence of power on an individual At the top of the political pyramid It is one of the factors that has fueled the different forms of developments resulting from the Arab Spring in these countries.At least in the short and medium term, change in Tunisia was slower than in Libya
(
, 
, 
)
