چکیده:
اپیدمی کووید19 از آغاز 2020 با شیوع سریع و با شدت بالای بیماری، آمار بالای مرگ و میر ناشی از آن، یکی از مهمترین تهدیدات بهداشت عمومی در این قرن است. اپیدمی کووید19، در ابتداء نظام سلامت جوامع را به چالش کشید و بسرعت سایر حوزههای اقتصادی و اجتماعی را نیز درگیر کرد. جامعه ایران نیز از شیوع این ویروس و اختلالات شدید آن برکنار نماند. با این توضیح هدف مقاله حاضر شناسایی مولفههای تابآوری جامعه ایران در مقابله با اپیدمی کووید19 به عنوان یک بلیه حاد طبیعی با پیامدهای اقتصادی و اجتماعی است. این مهم با روشی توصیفی- تحلیلی و با طرح این سوال که چه مولفه-هایی تابآوری جامعه را برای مواجهه با شرایط بحرانی ناشی از اپیدمی کووید19 ارتقاء داده و امکان مقاومت آن را در این شرایط فراهم میسازد، پیگیری میشود. دادهها از طریق مطالعه اسنادی و کتابخانهای همچنین مشاهدات میدانی جمعآوری شده است. با این مفروض که گستره تاثیرات و پیامدهای شیوع گسترده کووید19 پتانسیل بسیار بالایی برای حاد شدن و شکنندگی مقاومت جامعه دارد، در انتها راهبردهایی به منظور ارتقاء مقاومت و تابآوری جامعه تدوین و ارائه میشود.
In recent months, with the emergence of coronavirus in various countries, the world is facing a new crisis. The widespread and rapid outbreak, and the high mortality rate initially challenged the health care system in all communities and put severe pressure on them, while its negative effects on the economy rapidly accelerated. Poverty, bankruptcy, huge financial losses, economic recession, and, most of all, a sharp rise in unemployment were among the immediate economic impacts of the crisis. The entanglement of issues in all areas of society will lead to the expansion of economic damage to other areas of society, culture, and politics. With this explanation, adopting a descriptive-analytical method, the present article seeks to identify the resilience of Iranian society in the face of the prevalence of COVID-19 as an acute natural disaster with economic and social consequences. This is followed by posing this question that what components enhance society's ability to cope with the critical conditions caused by the prevalence of COVID-19 and enable its resistance. It is assumed that the effects and consequences of the widespread outbreak of COVID-19 have a very high potential to become acute and, in other words, securitize the issue. By securitization, an acute situation is meant in which the action of the security authority in taking emergency measures to maintain survival and eliminate the threat is justified.
خلاصه ماشینی:
با این توضیح در ادامه با ابتنای بر مولفه های چهارگانه ؛ ارتباطات انسانی، منابع ، ظرفیت تحول پذیری و مدیریت رویداد، مولفه های تاب آوری جامعۀ ایران که آستانۀ مقاومت و تحمل جامعه در شرایط ناشی از شیوع کووید١٩را ارتقاء میدهند، شناسایی و مورد بحث و بررسی قرار میگیرد.
جدول شماره (١): مولفه های تاب آوری نظام سیاسی در مدیریت رویداد {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} ٥-١-١- پتانسیل حاد شدن بحران مفهوم امنیت در مطالعات نوین دربرگیرندٔە تمامی حوزه های نظامی ، اقتصادی ، سیاسی ، اجتماعی و زیست محیطی است و ناامنی از نابسامانی در هر یک از این حوزه ها حادث میشود، با این حال تهدیدات زیست محیطی (مانند بیماریهای کشنده و فراگیر همچون شیوع کووید ١٩، وقوع حوادثی از قبیل طوفان ، سیل ، زلزله ) و تهدیدات اقتصادی (مانند بیکاری و ناامنی شغلی)، علی رغم اهمیت فراوانی که دارند، تهدید امنیتی محسوب نمی شود و تنها در صورت ترکیب با سایر عوامل می تواند یک مسئلۀ حاد و امنیتی به شمار آیند (بوزان ، ١٣٧٨: ٤٠٣).
مولفه های تاب آوری جامعۀ ایران در مقابله با بحران شیوع کووید١٩ به عنوان یک بلیۀ حاد طبیعی و پیامدهای اقتصادی و اجتماعی ناشی از آن با ابتنای بر مولفه های مدیریت رویداد، ظرفیت تحول ، تجهیز منابع و ارتباطات انسانی صورت بندی شد.