چکیده:
گاه می‌بینیم که کودک در نقاشی‌اش تمایل به رنگ تیره دارد، گاهی رنگ روشن را ترجیح می‌دهد و برخی مواقع نیز تصاویری را نقش می‌کند که پدر و مادرها را نگران می‌سازد. الیوریو فرامرزی- روانشناس در کتاب نقاشی کودکان و مفاهیم آن، درباره مراحل نقاشی کودکان می‌گوید: "نخستین مراحل نقاشی، خط‌خطی کردن و سپس تکامل چهره‌نگاری و قصه‌پردازی در نقاشی است". وی همچنین معتقد است، نقاشی و زندگی عاطفی کودک مثل بررسی رنگ‌ها، موضوع‌ها، نقاشی خانواده، رابطه محیط و نقاشی و نقاشی و ناسازگاری، ازجمله مولفه‌های موردبحث روانشناسان است. این روانشناسان یادآور می‌شوند: در نقاشی همانند خواب و رویا، کودک خود را از ممنوعیت‌ها رها می‌سازد و با ما در حالتی ناخودآگاهانه، درباره مسائل، کشفیات و دلهره‌هایش صحبت می‌کند. در حقیقت، نقاشی و طراحی کودکان یک نوع بازی است ولی بازی‌ای که خود دارای ویژگی‌های بسیار ظریفی است که نباید از آن غافل بود. نقاشی، طراحی و موسیقی به کودکان کمک می‌کند تا خودشان را ابراز کنند. رنگ و تصویر بیش از هر چیز، ذهن بچه را متوجه خود می‌کند و درعین‌حال وسیله ایست که بچه بیش از هر چیز می‌تواند به خلق آن دست بزند. برای درک زنگ و تصویر، کافی است چشم ببیند و برای خلق آن کافی است که بچه دست در رنگ کند و آن را بر در و دیوار یا روی هر چه که دم دستش باشد و حتی سر و صورت و لباس بمالد. نقاشی‌های کودک در لحظه اول، فقط شکل ظاهری چیزی را نشان می‌دهند ولی اگر درست و به‌طور دقیق به آن‌ها نگاه کنیم، مجموعه‌ای از خط و رنگ و شکل را روی یک سطح معینی می‌بینیم که نشان دهند یک واحد تمام است. کودک تجربه و طرز فکر خود را از روی واقعیت، با شکل‌ها و رنگ‌ها بیان می‌کند که نشان‌دهنده دید خود اوست. او سعی می‌کند بعضی چیزها را، که در نقاشی وجود ندارد، با بیان تعریف کند و نیز آنچه را که به نظرش مهم نیست، از نقاشی خود پاک کند.
(
, 
, 
)
