چکیده:
هدف: این پژوهش با هدف دستیابی به ابزاری روا و معتبر برای اندازهگیری میزان مشارکت افراد در شبکههای اجتماعی مجازی (SNS) انجام گرفت. روش: روش این پژوهش به لحاظ هدف جزو پژوهشهای تحقیق و توسعه و به لحاظ شیوه گردآوری دادهها (طرح پژوهش) از نوع توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان شاغل به تحصیل در سال 97-1396 دانشگاه گیلان بودند که با روش «نمونهگیری تصادفی خوشهای چند مرحلهای»، 979 نفر بعنوان نمونه انتخاب شدند. مجموعهای از پرسشهای مرتبط، پس از تایید روایی صوری، در اختیار اعضای گروه نمونه قرار گرفت و دادههای بهدست آمده برای تعیین روایی سازه، با روش تحلیل عاملی به شیوهی اکتشافی (بر مبنای دادههای برآمده از 400 آزمودنی) و سپس به شیوهی تاییدی (بر اساس دادههای برآمده از 579 آزمودنی) مورد پردازش قرار گرفت. یافتهها: در نهایت مقیاسی با 34 گویه فراهم آمد که گویهها در میان سه عامل «مبادلهی هیجان/شناخت» (20 گویه)، «شدت مشارکت» (7 گویه) و «مبادله فرهنگ» (7 گویه) توزیع شده بودند. این سه عامل، بر روی هم، 73/ 46 درصد از واریانس کل پرسشنامه را تبیین میکرد. بر مبنای نتایج بررسی پایایی (همسانی درونی) ضرایب به دست آمده برای مولفههای مقیاس بین 81/ 0 تا 90/ 0 بود که از میان آنها «مبادله هیجان/ شناخت» دارای بیشترین ضریب شاخص همسانی درونی بود و پس از آن به ترتیب؛ مبادله فرهنگ و شدت مشارکت قرار گرفتند؛ همسانی درونی کلی پرسشنامه نیز 92/ 0 به دست آمد. نتیجه: «مقیاس مجازورزی شبکهای» برای اندازهگیری میزان مشارکت در شبکههای اجتماعی مجازی از روایی، اعتبار و پایایی مناسبی برخوردار است.
Aim: The aim of this study was to develop a valid and reliable tool for measuring the level of peoplechr('39')s participation in social network sites (SNS). Method: This research is in the R&D field in terms of purpose and is descriptive-survey type in terms of data collection method (research design). 979 students were selected out of all students studying in the University of Guilan in 2017-2018 using multi-stage random cluster sampling. A set of questions, after confirming their face validity, was given to the participants and all collected data was analyzed through heuristic method (based on data from 400 precipitants) and then by confirmatory method (using data from 579 participants) to determine the construct validity of the developing test. Results: A scale containing 34 items was developed and the items were distributed among the three factors of "emotion / cognition exchange" (20 items), "engagement intensity" (7 items) and "culture exchange" (7 items). Taken together, these three factors accounted for 46.73% of the total variance of the questionnaire. Based on the results of the reliability analysis (internal consistency), the coefficients obtained for the factors were between 0.81 and 0.90, among which emotion / cognition exchange had the highest coefficient of internal consistency index, followed by cultural exchange and engagement intensity, respectively.; The overall internal consistency of the questionnaire was 0.92. Conclusion: The Social Network Sites Engagement Scale (SNSES) has acceptable validity and reliability for measuring the level of participation in social network sites.
خلاصه ماشینی:
ساخت و بررسی ویژگیهای روانسنجی «مقیاس مجازوَرزی شبکهای» حسن بلند 1 تاریخ دریافت: 28/11/1398 _ تاریخ پذیرش: 02/09/1399 (صفحات 140-168) چکیده هدف: این پژوهش با هدف دستیابی به ابزاری روا و معتبر برای اندازهگیری میزان مشارکت افراد در شبکههای اجتماعی مجازی (SNS) انجام گرفت.
در ایران نیز تحقیقاتی در این زمینه به انجام رسیده است که وارسی ارتباط میان حضور در شبکههای اجتماعی و تصور بدن (عدلیپور، قاسمی و برندگی 1393)، ارتباط با همسالان (سعدیپور، 1396)، کیفیت رابطه و رفتار هواداران تیمهای ورزشی (ایزدی، قائدی، قاسمی و حیدری، 1398)، عملکرد خانواده (حسینی و مؤمنی، 1395)، تغییر سبک زندگی (فرقانی و مهاجری، 1397) از این دستهاند.
البته در اختیار داشتن ابزاری قابل اعتماد برای اندازهگیری حضور درشبکههای اجتماعی مجازی، یا «مج 6 ement"/>ement"/> پیشنیازی ضروری برای تحقیق در این زمینه بود؛ به همین دلیل از همان اوان، تلاش برای طراحی و ساخت مقیاسهای مرتبط آ نخستین و همچنان پراستفادهترین مقیاس اندازهگیری مشارکت در شبکههای اجتماعی، «مقیاس شدت استفاده 7 cale.
در واقع پژوهشهای حوزهی شبکههای اجتماعی برای اندازهگیری میزان مشارکت، بیشتر از پرسشنامههای محققساخته استفاده کردهاند (مانند رهبر، فدایی و شهریاری، 1396؛ طاهریان، دلاور، رسولی و عقیلی، 1397 و فرقانی و مهاجری، 1397) که خالی از دشواریهای روششناختی (مانند کوچکی حجم نمونه، بسنده کردن به پایایی به عنوان معیار روایی و اعتبار و...
با توجه به همه موارد بالا هدف از این پژوهش فراهم آوردن ابزار سنجشی روا و معتبر برای اندازهگیری میزان مشارکت در شبکههای اجتماعی مجازی است.