چکیده:
ویروس کرونا که از اواخر سال 1398 در ایران شیوع یافت و متعاقب آن در تمامی استان ها و شهرهای کشور همه گیر شد. در کنار شرایط تحریم های بین المللی به بحرانی اجتماعی تبدیل شده است که تمامی بخش های جامعه را درگیر خود کرده است. در این تحقیق با در نظر گرفتن چارچوب نظری حکمرانی خوب در حوزه سلامت و بهره گیری از مدل منافی و همکاران( 2019) و با روشی تحلیلی – انتقادی، سعی در ارزیابی سیاست های اتخاذ شده توسط نهادهای تصمیم گیر دولتی در زمینه بیماری کرونا داشتیم که با تحلیل واقعیت های میدانی بر اساس اصول در نظر گرفته شده، می توان گفت که سیاستگذاری های اتخاذ شده در غیاب جامعه مدنی و بخش خصوصی نشان از عدم موفقیت دولت در مقابله با این ویروس می باشد.
خلاصه ماشینی:
در این تحقیق با در نظر گرفتن چارچوب نظری حکمرانی خوب در حوزه سلامت و بهره گیری از مدل منافی و همکاران(2019) و با روشی تحلیلی – انتقادی، سعی در ارزیابی سیاست های اتخاذ شده توسط نهادهای تصمیم گیر دولتی در زمینه بیماری کرونا داشتیم که با تحلیل واقعیت های میدانی بر اساس اصول در نظر گرفته شده، می توان گفت که سیاستگذاری های اتخاذ شده در غیاب جامعه مدنی و بخش خصوصی نشان از عدم موفقیت دولت در مقابله با این ویروس می باشد.
آنها بر این باورند که بهداشت و سلامت، یک انتخ 7 e"/>e"/> است و سیاست کشمکشی مداوم برای کسب قدرت در میان ذی نفعان رقیب Taylor Khan and Heuvel Motlaq &Manesh biomedical approaches Lee Shiffman Political choice بررسی سلامت از نقطه نظر عوامل تعیین کننده سیاسی، به معنای تحلیل چگونگی تاثیر نهادها، موسسات، منافع 1 ، دیدگاه های ایدئولوژیک 2 بر سلامت در سیستم های مختلف سیاسی و فرهنگی و در سطوح مختلف حکمرانی است(کیکوبوش 3 ،2015: 1).
United Nations Development Programme (UNDP) interests Avelino Siddiqi Kar بررسی چارچوب های حکمرانی خوب در حوزه سلامت علی الرغم رشد و توسعه گفتمان حکمرانی (برنامه توسعه سازمان ملل2012 و بانک جهانی،2006)، ادبیات موضوعی در باب حکمرانی سیستم سلامت، زیاد نیست.