چکیده:
اضطراب یادگیری یک حالت روانشناختی است که تاثیر بسزایی در عملکرد آموزشی فراگیران دارد. نداشتن نشانه بارز فیزیکی و نبود راهکار صریح آموزشی باعث شدهاست تا رویکرد شاخصی برای شناخت و رفع علائم اضطراب در حین آموزش، وجود نداشته باشد. مطالعه حاضر با ترکیب مداخله پویای تعاملی و مفهوم منطقه مجاور رشد با ارزشیابی تکوینی، یک الگوی کاربردی برای شناخت و رفع علائم اضطراب ارائه دادهاست. سپس در گام دوم ، با استفاده از یک طرح تحقیقاتی شبه-آزمایشی، کارایی این الگو بر روی 6 دانشآموز مضطرب سنجیدهشد و نتایج حاصل از آن توسط آنووای اندازههای تکرار شده سنجیدهشد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که مدل ارائه شده باعث کاهش معنادار نمره اضطراب کلاسی شرکتکنندگان در مرحله پسآزمون شد و این کاهش در مرحله پیگیری نیز ثابت ماند. این روش یک الگوی بهینه است که در ضمن تدریس، باعث رفع نشانههای اضطراب میشود و تخصیص هزینه، وقت اضافی و پیگیریهای بالینی برای درمان اضطراب را کاهش میدهد. این تحقیق برای معلمان آموزش زبان انگلیسی، مشاوران تحصیلی، روانشناسان آموزشی ومحققان در حوزه روانشناسی تربیتی کاربرد دارد.
Learning anxiety is a psychological state which exerts a critical effect on performance of learners. Absence of explicit physical symptoms and lack of an agreed-upon educational approach for diagnosing and removing anxiety motivated the current research to integrate interactionist-formative dynamic intervention with concept of zone of proximal development and present a model for diagnosing and removing anxiety symptoms inside the educational context. In the second phase of the research, a quasi-experimental design is used to examine the efficacy of the model on 6 anxious students. The scores obtained from pre/post tests and follow-up conditions were collected and analyzed through repeated-measures ANOVA. The findings showed that the model had a significant effect on decreasing anxiety scores in post-test and follow-up conditions. This model is an efficient one which diagnoses and removes anxiety symptoms during regular instructing. These findings have implications for English teachers, Educational counselors, psychotherapists and researchers in the field of educational psychology.
خلاصه ماشینی:
ارائه الگويي از مداخله تکويني- تعاملي پويا براي تغييرپذيري شناختي و بهبود يادگيري دانش آموزان مضطرب : ترکيب تدريس و روان درماني در کلاس زبان انگليسي عبدالله ساراني ، سجاد فرخي پور ، هوشنگ خوش سيما و احسان مصطفي پور 1 چکيده اضطراب يادگيري، يک حالت روان شناختي است که تأثير بسزايي در عملکرد آموزشي فراگيران دارد.
مطالعۀ حاضر با ترکيب مداخله پوياي تعاملي و مفهوم منطقۀ مجاور رشد با ارزشيابي تکويني، يک الگوي کاربردي براي شناخت و رفع علائم اضطراب ارائه داده سپس با استفاده از يک طرح تحقيقاتي شبه -آزمايشي، کارايي اين الگو را روي ٦ دانش آموز مضطرب سنجيده است .
اين در شرايطي است که از يکسو بنيان هاي نظري مداخله پويا و از سوي ديگر توفيق اين رويکرد در 1 Microgenetic مطالعات باليني مختلف ، نشان داده است که از اين روش ميتوان براي رفع مشکلات روان شناختي گوناگون در حيطه هاي آسيب شناسي رواني، ناهنجاريهاي عصبي، ناتوانيهاي رشد ذهني و اضطراب يادگيري نيز استفاده کرد (هيوود و ليدز١، ٢٠٠٧).
1 Foreign Language Classroom Anxiety Scale (FLCAS) روش اجرا: براي رسيدن به اهداف تحقيق ، ابتدا آزمون سنجش اضطراب در بين همه دانش آموزان توزيع شد و نمرات حاصل از آن جمع آوري شد.
, & Harding, L 2 Feed Forward 3 Minick, N 4 Newman, D.
اين نتايج نشان ميدهد که مداخله تکويني- تعاملي پويا که از طريق مدل بومي فوق در کلاس آموزش زبان اجرا شد، تأثير معناداري بر کاهش اضطراب يادگيري شرکت کنندگان داشته است .