چکیده:
پژوهش حاضر باهدف اثربخشی امید درمانی گروهی بر تعلل ورزی تحصیلی و خودتنظیمی در یادگیری دانشآموزان دختر دوره دوم متوسطه اجرا شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی با پیشآزمون، پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشآموزان دختر متوسطه دوره دوم شهر مشهد به تعدادتقریباً 11000 نفر در سال تحصیلی ۱۳۹۸- ۱۳۹۷ بوده است. شرکتکنندگان در پژوهش، شامل 30 نفر دانشآموز به روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای، انتخاب و بهطور تصادفی دردوگروه(هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایشی در 8 جلسه گروهی بهصورت 2 جلسه در هفته، هر جلسه ۹۰ دقیقه تحت آموزش با استفاده از برنامه اُمید درمانی اسنایدر (2000، به نقل از بهاری، 1393) قرار گرفتند. هر دو گروه پرسشنامههای مقیاس ارزیابی تعلل ورزی تحصیلی سولومون و راثبلوم (1984) و راهبردهای خودتنظیمی در یادگیری پنتریج و دی گروت (1990) را بهعنوان پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری یکماهه تکمیل کردند.دادهها با روش تحلیل واریانس با طرح اندازهگیری مکرر تحلیل شدند، بر اساس یافتههای این پژوهش بین گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای تعلل ورزی تحصیلی و خودتنظیمی یادگیری، تفاوت معنیداری (01/0 >p ) وجود داشت؛ بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که مدارس با بهکارگیری مداخله امید درمانی میتوانند موجبات کاهش تعلل ورزی و افزایش خودتنظیمی یادگیری دانشآموزان را فراهم نمایند تا از این طریق دانشآموزان به موفقیت تحصیلی دست یابند.
The aim of the present study is to study the effectiveness of group hope therapy on academic procrastination and self-regulation among female high school student learning. A control group pretest-posttest quasi-experimental research design was used in the study. The study population consists of approximately 11000 female high school students in Mashhad, in the academic year of 2017-2018. From the population, 30 students were selected by multistage cluster random sampling method and assigned randomly to two equal groups (experimental group (n=15) and control group (n=15)). The experimental group received 8 sessions and two sessions per week of hope therapy (each session lasted for 90 minutes) based on Snyder's method (2000, as cited in Bahari, 2014). Each two groups completed the questionnaires of Procrastination Assessment Scale for Students (PASS; Solomon & Rothblum, 1984) and self-regulatory learning strategies (Pintrich & De Groot, 1990) as a pre-test and post-test while a period of one month follow-up taken to complete the questioners. The data were analyzed by repeated measures ANOVA model. The findings showed a significant difference between experimental and control groups on the variables of academic procrastination and self-regulated learning of female students (p < 0/01). According to the findings it can be suggested that using hope therapy in the learning process can decrease the academic procrastination and increase the self- regulated learning in students and therefore led to academic.
خلاصه ماشینی:
داده ها با روش تحليل واريانس با طرح اندازه گيري مکرر تحليل شدند، بر اساس يافته هاي اين پژوهش بين گروه آزمايش و کنترل در متغيرهاي تعلل ورزي تحصيلي و خودتنظيمي يادگيري، تفاوت معنيداري (٠/٠١ >P) وجود داشت ؛ بنابراين ، ميتوان نتيجه گرفت که مدارس با به کارگيري مداخله اميد درماني ميتوانند موجبات کاهش تعلل ورزي و افزايش خودتنظيمي يادگيري دانش آموزان را فراهم نمايند تا از اين طريق دانش آموزان به موفقيت تحصيلي دست يابند.
Corkin,Shirley,Wolters,Wiesner 4.
Rasmussen,Wrosch,Scheier,Carver 2 Magno 3.
همچنين درتاج و مهرعليان (١٣٩٧) در پژوهشي تحت عنوان اثربخشي اميد 1- Locke & Latham 2 - Rand, Martin, Shea درماني بر اهمال کاري تحصيلي دانش آموزان دوره متوسطه به اين نتايج رسيدند که با ايجاد مهارت هاي اميد درماني، اهمال کاري دانش آموزان کاهش يافت .
حسيني، قادري، الماسي و قادري (١٣٩٧) در پژوهشي با عنوان اثربخشي آموزش شناختي ارتقاي اميد به کاهش اهمال کاري تحصيلي دانش آموزان دوره دوم متوسطه به اين نتيجه دست يافتند که اميد درماني منجر به کاهش تعلل ورزي در دانش آموزان شده است .
Demeter Szabo, Maior & Farcas Kalcza 6.
بحث و نتيجه گيري اين پژوهش باهدف بررسي اثربخشي اميد درماني گروهي بر تعلل ورزي تحصيلي و خودتنظيمي يادگيري دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه انجام شد.
Academic Procrastination and the role of hope as a coping strategy Personality and Individual Difference, 42, 1301 - 1310.
Assessing Academic Self-regulated learning among Filipino college students: the factor structure and item fit,The International Journal of Educational and Psychological Assessment, 5, 61- 76.