چکیده:
ایران و عراق دو کشور همسایه و شیعه‌نشینو دارای جنبه‌های فرهنگی مشترکی هستند که پیوسته مورد حمله فرهنگی از سوی دشمنان قرار می‌گیرند. از جمله جنبه‌های مشترک فرهنگی این دو کشور شیعه می‌توان بهادبیات مقاومت، عاشورا، مهدویت، مبارزه با استکبار‌ستیزی و تروریسم، اعتراض و حب وطن اشاره کرد. شاعران مقاومت ایران و عراق تلاش می‌کنند تا مبانی فرهنگی را در اشعار خویش به نمایش بگذارند و به نسل‌های بعد انتقال دهند. گسترش ادبیات مقاومت، فرهنگ و ارزش‌های عاشورا و استکبار‌ستیزی تاثیر بسزایی در اخلاق مسلمانان این دو کشور دارد و برای مبارزه با استکبار جهانی، ترویج فرهنگ ایثار و عاشورایی، پایداری امید و انگیزه می‌بخشد.
در این پژوهش برآنیم تا به معرفی عناصری مهم فرهنگی مشترک دو کشور همچون ادبیات پایداری، فرهنگ ایثار و روحیه شهادت‌طلبی، فرهنگ عاشورا و استکبار‌ستیزی، مهدویت، اعتراض و وطن‌ستایی بپردازیم که هر کدام به نوعی نقش تعیین کننده در مبارزه با جنگ نرم دشمن دارند. ادبیات پایداری، واکنش طبیعی و ذاتی انسانی است که در لحظات پیروزی و شکست (در کشاکش مبارزات) برای انسان روی می-دهد و محصول همدلی و همدردی قومی با درد مشترک در مقابل دشمن بیگانه است. حفظ فرهنگ عاشورایی (فرهنگ ایثار و روحیه شهادت-طلبی) و همچنین مهدویت به عنوان کار‌آمد‌ترین عنصر در پیشبرد اهداف و حفظ ارزش‌ها با تکیه بر مبانی اسلامی ـ اعتقادی، به عنوان میراثی گران‌سنگ در مقابله با جنگ نرم و تهاجم فرهنگی استکبار به کار گرفته می‌شوند.
هدف این پژوهش، آشنایی با میراث فرهنگی مشترک ایران و عراق و معرفی عناصر و ارائه راهکار‌ها برای مقابله با جنگ نرم دشمن و استکبار‌ستیزی و همچنین ترویج مولّفه‌های مقاومت در اشعار شاعران مقاومت ایران (قزوه، امین‌پور و...) و عراق (جواد جمیل، مظفر نواب و...) است و همچنین دلایل توجه به این عناصر بیان می‌شود. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی ـ تحلیلی است. این پژوهش منجر به این نتیجه شد که در اشعار شاعران پایداری، توجه هر چه بیشتربه اشعار این شاعران موجب آشنایی خواننده بامیراث فرهنگی مشترک ایران و عراق است. همچنین حفظ فرهنگ عاشورا و جهاد در راه خدا، مهدویت و روحیه شهادت‌طلبی و استکبار‌ستیزی مهمترین راهکار-های برای مبارزه با جنگ نرم و تهاجم فرهنگی دشمن است.
(
, 
, 
)
