چکیده:
پژوهش حاضر با هدف مقایسه نگرش به ازدواج براساس شدت سرگردانی ذهنی در دانشجویان مجرد انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع علی- مقایسهای بود. جامعه آماری را کلیهی دانشجویان مجرد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی در سال تحصیلی 99-1398تشکیل دادند که 100 نفر با سرگردانی ذهنی خفیف و 142 نفر با سرگردانی ذهنی شدید به روش نمونهگیری دردسترس انتخاب شدند. به منظور جمعآوری دادهها از مقیاس نگرش به ازدواج (بارتن و روسن، 1998) و مقیاس سرگردانی ذهنی (کایر و سلی، 2013) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تی مستقل استفاده گردید. یافتهها نشان داد که میانگین نگرش بدبینانه در گروه سرگردانی ذهنی شدید به نسبت گروه سرگردانی ذهنی خفیف به صورت معنیداری بیشتر بود (05/0>p). میانگین نگرش خوشبینانه، واقعگرایانه و ایدهآلگرایانه در گروه سرگردانی ذهنی خفیف به نسبت گروه سرگردانی ذهنی شدید به صورت معنیداری بیشتر بود (05/0>p)پیشنهاد میشود آموزشهایی در جهت کاهش سرگردانی ذهنی به دانشجویان مجرد ارایه شود تا نگرشهای آنها به ازدواج بهبود یابد.
The aim of this study was the comparison of the marital attitude based on the severity of mind wandering in single students. The research method was descriptive and causal-comparative. The statistical population consisted of all single students of Islamic Azad University, Central Tehran Branch, in the academic year 2019-2020.100 people with mild mind wandering and 142 people with severe mind wandering were selected by convenience sampling method. To collect the data, the marital attitude scale (Barton and Rosen, 1998) and the mind wandering scale (Career and Sally, 2013) were used. To analyze the data, an independent t-test was used. The results showed that the mean of pessimistic attitude in the group of severe mind-wandering was significantly higher than the group of mild mind wondering (p>0/05). The mean of optimistic, realistic, and idealistic attitudes was significantly higher in the mild mind wondering group than the severe mind wondering group (p>0/05). It is suggested that training be given to single students to reduce mind wandering to improve their attitudes toward marriage.
خلاصه ماشینی:
مقايسه نگرش به ازدواج بر اساس شدت سرگرداني ذهني در دانشجويان مجرد Comparison of the marital attitude based on the severity of mind wandering in single students ايوب سقزي (نويسنده مسئول ) Ayyob Saqqezi* M.
چکيده Abstract The aim of this study was the comparison of the پژوهش حاضر با هدف مقايسه نگرش به ازدواج براساس شدت سرگرداني marital attitude based on the severity of mind ذهني در دانشجويان مجرد انجام شد.
پژوهش خجسته مهر، محمدي و عباس پور (١٣٩٥) حاکي از آن بود که تجربيات اوليه و مشاهده الگوهاي ناقص ، آگاهي و کيفيت ذهن در ارزيابي وقايع نقش مهمي در شکل گيري نگرش فرد به ازدواج دارد.
پژوهش هاي صورت گرفته به صورت مستقيم به بررسي تفاوت نگرش به ازدواج براساس شدت سرگرداني ذهني اشاره اي نداشتند.
با توجه به مطالب و پيشينه هاي پژوهشي مطرح شده پژوهش حاضر با هدف مقايسه نگرش به ازدواج براساس شدت سرگرداني ذهني در دانشجويان مجرد انجام گرفت .
در جدول ١ ميانگين و انحراف معيار نگرش به ازدواج به تفکيک دو گروه سرگرداني ذهني خفيف و شديد گزارش شده است .
در جدول ٣ نتايج آزمون تي مستقل جهت مقايسه ميانگين ابعاد نگرش به ازدواج بر اساس شدت سرگرداني ذهني ارائه شده است .
براساس ديدگاه کارير و سلي (٢٠١٣) سرگرداني ذهني روشي جهت رفع خستگي ذهني مسائل روزمره به حساب ميآيد، بديهي است استفاده مکرر از اين روش به خودداري فرد از تفکر درباره ازدواج و يا شکل گيري افکار بدبينانه نسبت به ازدواج منجر ميشود.