چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه ميان حمايت سازماني ادراک شده، عزت نفس، موفقيت شغلي و تمايل به ماندن در شغل صورت گرفته است. اين پژوهش از نظر هدف کاربردي و از نظر شيوه گردآوري دادهها پيمايشي از گروه پژوهشهاي توصيفي است. جامعه آماري کليه کارشناسان شاغل در شهرداري منطقه ده تهران به تعداد 225 نفر است که تعداد نمونه آماري بدست آمده 90 نفر ميباشند. ابزار جمع آوري دادهها پرسشنامه حمايت سازماني ارائه شده توسط لينگ و همکاران (2006)، پرسشنامه عزت نفس ارائه شده توسط روزنبرگ (1965)، پرسشنامه موفقيت شغلي ارائه شده توسط يان و همکاران (2008) و پرسشنامه تمايل به ماندن در شغل ارائه شده توسط ترنلي و فلدمن (۱۹9۸) است. تحليل دادهها با رويکرد مدل سازي معادلات ساختاري با روش حداقل مربعات جزئي از طريق نرم افزار Smart- PLS 3 انجام شده است. يافتههاي پژوهش نشان داد که مدل پيشنهادي پژوهش، مورد تاييد واقع شده و براساس آن؛ حمايت سازماني ادراک شده به عزت نفس منجر شده و اين امر بر موفقيت شغلي تاثير دارد و متغير عزت نفس در رابطه بين حمايت سازماني ادارک شده و موفقيت شغلي نقش ميانجي ايفا ميکند. همچنين عزت نفس به موفقيت شغلي منجر شده و اين امر بر تمايل به ماندن در شغل تاثير دارد و متغير موفقيت شغلي در رابطه بين عزت نفس و تمايل به ماندن در شغل نقش ميانجي ايفا ميکند.