چکیده:
در این نوشتار، سخن از آن است که جامعه منتظر و زمینهساز ظهور که خود را برای پذیرش و همکاری با قیام امام عصر( آماده میکند، از نظر اخلاق و رفتار باید چگونه جامعهای باشد و افراد آن چه ویژگیهایی را در خویش فراهم کنند تا بتوانند بستری مناسب و ظرفی لایق برای کمک به آن نهضت عظیم باشند. در این مقاله _ که به روش توصیفی _ تحلیلی فراهم شده است _ نکته تأکید شده که بر اساس آموزههای اسلامی، جامعه مؤمنان در صورتی میتواند بستری مناسب برای ظهور باشد که ویژگیهایی همچون خداباوری، کفر به طاغوتها و مبارزه با قدرتهای استکباری، عدالتمداری و عدالتگستری، تکریم مؤمنان و حفظ عزت و احترام انسانها، ایثار و تعاون، وفای به عهد و امانتداری و نیز صبر و بردباری در آن فراهم آمده باشد و بدون آنها وصف زمینهساز برای چنین جامعهای بیمعنا خواهد بود.
خلاصه ماشینی:
"با قطع نظر از مناقشاتی که در تعریفهای فوق وجود دارد به اختصار باید گفت جامعه زمینهساز ظهور _ که همان جامعه اخلاقی مطلوب اسلام است _ جامعهای است که رابطهاش با آفریدگار هستی بر اساس آگاهی ایمان و عشق رقم خورده و در این جامعه رابطه انسان با خویشتن بر اساس خودسازی و آراستگی به ارزشها و جمال و کمال معنوی، با طبیعت بر اساس آبادانی و بهرهوری به عنوان وسیله رشد و نردبان کمال و با همنوع بر اساس عدالت و احسان، مهر و بشردوستی، مردمخواهی و رعایت حقوق انسانهاست و آنگاه در این چهار جهت بر اساس رعایت حقوق و مهر و ایثار عمل میکند و به محوریت امام معصوم توجه کامل مبذول میدارد. توجه به این نکته ضروری است که عناصر و ویژگیهایی که در آینده ذکر خواهیم کرد، از دیدگاه روایات و بر اساس اعتقاد راستین مهدیباوران، به طور تام و کامل فقط و فقط به هنگام برپایی حکومت عدلگستر آن حضرت جامه عمل به خود خواهد گرفت و اگر ما از آنها به عنوان ویژگیهای اخلاقی جامعه مطلوب و آرمانی که بستر ساز ظهورند یاد میکنیم معنایش این است که جمع مؤمنان و نه همه آدمیان برای فراهم کردن بستر ظهور باید خود و جامعه خویش را مزین به این ویژگیها نمایند."