بررسی آثار مکانیسم قیمت‌گذاری گاز غنی بر دریافتی طرفین در قرارداد توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی مقاله

نویسنده: ویسی، حسین ؛ صاحب هنر، حامد ؛ اسعدی، فریدون ؛ پورکاوه دهکردی، مصطفی ؛

پژوهشنامه اقتصاد انرژی ایران تابستان 1398 - شماره 31 ، ب (وزارت علوم/ISC (‎42 صفحه - از 171 تا 212 )

کلیدواژه ها: رژیم مالی قراردادهای نفتی ایران (IPC) توتال قیمت‌گذاری گاز fiscal term gas pricing Total Iran Petroleum Contract (IPC)

fa en

چکیده:

قرارداد توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی به کنسرسیومی از شرکت‌های توتال فرانسه با سهم 1/50 درصد، CNPC چین با 30 درصد و شرکت پتروپارس ایران با 9/19 درصد در تیرماه سال 1396 واگذار گردید. در این پژوهش با طراحی مدلی جامع و دقیق، تمامی ابعاد قرارداد مذکور اعم از ملاحظات فنی، پروفایل تولید، قیمت گاز، هزینه‌های پروژه، درآمدهای پروژه با درنظر گرفتن مؤلفه‌های مالی و اقتصادی قرارداد توسعه میدان و سایر موارد به‌صورت پویا، مورد ارزیابی اقتصادی و مالی قرار گرفته است و در نهایت با توجه به نتایج به ‌دست ‌آمده پیشنهادات اجرایی جهت بهبود رژیم مالی قرارداد ارائه شده است. طبق نتایج به ‌دست ‌آمده رژیم مالی این قرارداد اصطلاحاً بازگشتی یا رگرسیو است و افزایش یا کاهش درآمد میدان تأثیری بر سودآوری پیمانکار ندارد. مهم‌ترین ایراد وارد بر این قرارداد، نحوه قیمت‌گذاری گاز تولیدی است که باعث ایجاد قیمت کاذب و به دنبال آن سودآوری کاذب پروژه و پایین جلوه دادن دریافتی پیمانکار و ایجاد تعهد ضمنی برای بازپرداخت مطالبات پیمانکار از محل عواید سایر میادین هیدروکربوری کشور در صورت کاهش قیمت نفت و میعانات گازی، می‌گردد. نتایج به‌ دست ‌آمده حاکی از آن است که در قیمت‏گذاری گاز غنی، در صورت اعمال قیمت واقع بینانه برای گاز تولیدی، دریافتی پیمانکار خارجی در حالت تنزیل شده، از 6 درصد به 27 درصد افزایش یافته و در طرف مقابل دریافتی دولت نیز از 92 درصد به 67 درصد کاهش خواهد یافت.

خلاصه ماشینی:

در اين پژوهش با طراحي مدلي جامع و دقيق ، تمامي ابعاد قرارداد مذکور اعم از ملاحظات فني، پروفايل توليد، قيمت گاز، هزينه هاي پروژه ، درآمدهاي پروژه با درنظر گرفتن مؤلفه هاي مالي و اقتصادي قرارداد توسعه ميدان و ساير موارد به صورت پويا، مورد ارزيابي اقتصادي و مالي قرار گرفته است و در نهايت با توجه به نتايج به دست آمده پيشنهادات اجرايي جهت بهبود رژيم مالي قرارداد ارائه شده است . دو تفاوت اصلي در ساختار رژيم مالي اين دو قـرارداد، نبـود سـقف بازپرداخـت هزينه هاي سرمايه اي در قراردادهاي IPC (برخلاف قرارداد بيـع متقابـل کـه حـداکثر ١٨ ماه پس از انعقاد قرارداد سقف بازپرداخت براي کل دوره قرارداد مشخص مـيشـد و در صورت عبور هزينه هاي صورت گرفته توسط پيمانکار از اين سـقف ، هزينـه هـاي اضـافي بازپرداخت نميشد) و تغيير در نحوه پرداخت حق الزحمه پيمانکار است ، بـه گونـه اي کـه برخلاف تعيين کل دستمزد پيمانکار در ابتداي قرارداد به صـورت ثابـت و تقسـيط آن در طول دوره بازپرداخت در قرارداد بيع متقابل ، در قراردادهاي IPC دستمزد بـر اسـاس فـي در هر بشکه (يا هزار فوت مکعب گاز) توليدي پرداخت مـيگـردد و بخشـي از ريسـک افت توليد از ميدان به پيمانکار منتقل ميگردد. 6)به تصویرصفحه مراجعه شود) نمودار‌(٢): قيمت گاز غني بر اساس پيش بيني قيمت نفت EIA منبع : ٢٠١٩ ,EIA Energy outlook نکته قابل توجه اين است که مبناي قيمت گذاري فوق چندان منطقـي بـه نظـر نمـيرسـد، چرا که قيمت گاز در منطقه خليج فارس بسيار پايين تر از اين ميزان بوده و قيمت گـاز تحـويلي به مجتمع هاي پتروشيمي نيز زير ٩ سنت بر مترمکعب ميباشـد.

دریافت فایل ارجاع :
(پژوهیار, , , )

دانلود PDF
دانلود HTML

لینک کوتاه:

صفحه:

ورود / عضویت

برای مشاهده متن مقاله و یا دانلود آن لازم است وارد پایگاه شوید. در صورتی که عضو نیستید از قسمت عضویت اقدام فرمایید.

ورود