چکیده:
گزارش پیش رو به این مسئله می پردازد که چرا با وجود به رسمیت شناختن سازمان های مردم نهاد از سوی نهادهای سیاست گذار و تاکید بر گسترش و توسعه این سازمان ها، به تدریج شاهد به حاشیه راندن و کم رنگ شدن نقش آن ها در عرصه مشارکت اجتماعی هستیم .
خلاصه ماشینی:
این در حالی است که سازمان های مردم نهاد در شرایط کنونی که از یک سو بیشترین فشارهای مالی از ناحیه تحریم ها متوجه اداره امور کشور توسط دولت است و از دیگر سو اعتماد عمومی به نهادهای حامی و کمککننده رسمی در پائین ترین سطح خود قرار دارد، می توانند با جلب مشارکت مردمی و به کار گرفتن توان بخش عمومی جامعه ، بش خ قابل توجهی ازخلأ خدمات دولتی را پرکرده و دولت را در ع فر ک وبمدهای موجود و اداره بهتر کشور در شرایط تحریم و بحران های مختلف یاری کنند.
برای حفظ سلامت کاری سازمان های مردم نهاد، آن ها را نباید در برابر نظارت دولتی و عمومی مصون نگه داشت ، اما در مقابل ، باید به این نکته مهم توجه کرد که یکی از پیامدهای طی نشدن مسیر قانونی برخورد با تخلفات سمن ها و عدم ارائه توضیح و پاسخ به افکار عمومی در زمینه اتهام ها و تخلف های آن ها، نضج این تفکر نزد جامعه و عموم مردم است که حتی انجام کار خیر نیز هزینه زا و دارای پیامدهای امنیتی است .
دولت ها نمی توانند به صرف مستقل و غیردولتی بودن ماهیت سازمان های مردم نهاد ِ نسبت به چند و چون فعالیت های آنان در جامعه بی تفاوت باشند، اما در مقابل تعامل و نظارت دولتی هم نباید به گونه ای اعمال شود که این سازمان ها از کارکرد اصلی خود بازبمانند.
بدون تردید دولت ها نمی توانند به صرف مستقل و غیردولتی بودن ماهیت ِ سازمان های مردم نهاد نسبت به چند و چون فعالیت های آنان در جامعه بی تفاوت باشد، اما در مقابل ، تعامل و نظارت دولتی هم نباید به گونه ای اعمال شود که این سازمان ها از کارکرد اصلی خود بازبمانند.