چکیده:
هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی آموزش مهارتهای مثبتاندیشی پنج عاملی با آموزش مهارتهای زندگی بر عزتنفس دانشآموزان دختر دوره ابتدایی است. این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح دو گروهی (گروه آزمایش و مقایسه) با پیش آزمون و پس آزمون است. در این پژوهش ۲۸ دانش آموز دختر ۹ تا ۱۱ سال بهصورت در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایشی (هر گروه ۱۴ نفر) قرار داده شدند. هر دو گروه به پرسشنامهی عزتنفس پاسخ دادند. سپس یک گروه به مدت ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقهای، آموزش مهارتهای مثبتاندیشی پنج عاملی و گروه دیگر به مدت ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقهای، آموزش مهارتهای زندگی دریافت کرد. بهمنظور تجزیهوتحلیل دادهها در سطح توصیفی از جدول فراوانی و درصد فراوانی و در سطح استنباطی از تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد بین دو گروه اثربخشی آموزش مهارتهای مثبت اندیشی پنج عاملی و مهارتهای زندگی در متغیرعزتنفس در مرحله پس آزمون و پیگیری تفاوت معناداری وجود ندارد. لذا آموزش مهارتهای مثبت اندیشی پنج عاملی به همان اندازه مهارتهای زندگی در افزایش عزتنفس مؤثر است.
The aim of this study was to determine the comparison of the effectiveness of five-factor positive thinking skills with life skills on female primary school student’s self-esteem. This research is experimental research with two groups design (experimental group & compare group) with pretest & posttest . Being selected through accessible sampling, the research included 28 students who were randomly categorized into two experimental groups (each group of 14 members).Each group completed the self-esteem inventory. Then one group received 10 sessions of education(each 60 minutes) five-factor positive thinking skills & another group received 10 sessions of education(each 60 minutes) life skills. In order to analyze the data, descriptive statistics as frequency table and frequency percentage were used and multivariate analysis of covariance, also, was applied for inferential measurement. Data were analyzed by means of SPSS software 18 th version. Findings indicated that between two groups effectiveness of five-factor positive thinking skills & life skills in self-esteem (p>0/05) were not meaningfully different in posttest stage. So five-factor positive thinking skills was equally effective with life skills in increasing self-esteem.
خلاصه ماشینی:
مقایسه اثربخشی آموزش مهارتهای مثبت اندیشی پنج عاملی با آموزش مهارتهای زندگی عزتنفس دانش آموزان الهام آرام نیا1، محمد فغان پور گنجی2 کارشناسی ارشد، روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد رودهن، تهران، ایران.
عزتنفس، مهارتهای زندگی، مهارتهای مثبت اندیشی، دانشآموزان مجله پیشرفتهای نوین در علوم رفتاری، دوره پنجم، شماره پنجاه، آذرماه 1399 مقدمه عزتنفس از مفاهیمی است که در چند دههی گذشته مورد توجه بسیاری از روانشناسان و پژوهشگران بوده است، اگر چه این موضوعها در گفت و سخن دانشمندان و فیلسوفان کهن تر آموزشوپرورش نیز به چشم میخورد (بیابانگرد، ۱۳۸۴).
با توجه به آنچه که ذکر شد و بر پایه بیانیهی سازمان جهانی بهداشت که مهارتهای زندگی، مهارتهایی هستند که برای افزایش تواناییهای روانی و اجتماعی به افراد آموزش داده میشوند و آنها را قادر میسازند تا به گونهای کارآمد با نیازها و کشمکشهای زندگی رو به رو شوند (سازمان جهانی بهداشت، ترجمه قاسمآبادی و خانی، 1379)، پژوهشگر از مهارتهای زندگی به عنوان یک استاندارد طلایی برای مقایسه با گروه آزمایش استفاده کرده است تا به سؤال پژوهش آیا آموزش مهارتهای مثبت اندیشی پنج عاملی عزتنفس را نسبت به آموزش مهارتهای زندگی بیشتر افزایش میدهد؟ پاسخ دهد.
این کتاب بر اساس مهارتهای مثبت اندیشی پنج عاملی (چم زاده قنواتی، 1393) تألیف شده است.
بحث و نتیجه گیری آموزش مهارتهای مثبت اندیشی پنج عاملی برابر با مهارت های زندگی بر افزایش عزتنفس دانش آموزان تأثیر دارد.
اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی پنج عاملی بر رضایت از مدرسه و ارزیابی خود در دانش آموزان.