چکیده:
هدف: پژوهش حاضر با هدف مطالعه نقش حمايت هاي اجتماعي ادراک شده در پيش بيني سلامت روان مادران کودکان مبتلا به سرطان انجام گرفت . روش : اين پژوهش از نوع توصيفي _ همبستگي است .
جامعه آماري شامل تمامي مادران کودکان مبتلا به سرطان )١٠٤٤ نفر( بود که در سال 1397 در بيمارستان محک درمان ميشدند. با استفاده از فرمول کوکران، ٢٨٤ نفر حجم نمونه به دست آمد که به روش تصادفي ساده انتخاب شدند و داده ها با استفاده از فرم کوتاه پرسشنامه سلامت عمومي گلدبرگ )٢٨GHQ(، و مقياس حمايت اجتماعي خانواده و دوستان مري پروسيدانو و کنيث هلر)٤٠PSSFr/Fa(، جمع آوري و با استفاده از روش همبستگي پيرسون و رگرسيون مورد تحليل قرار گرفت . يافته ها: نتايج نشان داد که حدود نيمي از مادران، يعني ٤٨/٦% در وضعيت باليني نامطلوب از لحاپ سلامت روان قرار دارند. اما بين حمايت هاي اجتماعي ادراک شده خانواده و دوستان، با سلامت روان در سطح )٠٠٠١<p(، رابطه معنادار وجود دارد و متغير حمايت هاي اجتماعي در مجموع توانسته است ٦١/3% از واريانس سلامت روان را تبيين کند. نتيجه گيري: نتايج نشان داد که حمايت هاي اجتماعي بر سلامت روان مادران داراي کودک مبتلا به سرطان تأثير مثبت داشته است . بنابراين تقويت و توسعه حمايت هاي اجتماعي به ويژه براي مادران کودکان مبتلا به سرطان و آموزش ضرورت استفاده از منابع حمايتي به آنها در طول مدت درمان کودک، ميتواند به ارتقاء و بهبود وضعيت سلامت روان آنان کمک کند