چکیده:
از آنجا که حاشیهنشینی از حیث فراهم نمودن بستر مناسب برای ارتکاب جرائم مورد توجه کارشناسان انتظامی، حقوقی، قضایی و جرم شناسان میباشد. این پژوهش در پی بررسی پدیدههای اجتماعی تأثیرگذار بر تهدید امنیت اجتماعی در مناطق حاشیهنشین شهری میباشد. به عبارتی، رابطة حاشیهنشینی و امنیت اجتماعی را در شهر همدان مورد مطالعه قرار میدهد. برای این منظور، از رویکرد جامعهشناختی استفاده شده است. به این منظور، با استفاده از روش پیمایشی و با تهیه پرسشنامه، دادهها گردآوری شدهاند.
جامعة آماری تحقیق کلیة حاشیهنشینان شهر همدان بوده که با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه به تعداد 383 نفر از بین آنان انتخاب شده است. پردازش دادهها در سه سطح توصیف، تحلیل دو متغیره، و تحلیل چند متغیره و تحلیل مسیر انجام شد. نتایج تحقیق نشان داد بین محرومیت نسبی و امنیت اجتماعی رابطه وجود داشته و با امکان ارتقای پایگاه اجتماعی افراد میزان کنشهای اعتراضی آنان نیز افزایش مییابد، همچنین، با افزایش مدت سکونت در مناطق حاشیهنشین احتمال بروز رفتارهای مخل امنیت اجتماعی نیز افزایش مییابد. لیکن فرهنگ فقر و احساس ازخودبیگانگی ارتباط معنادار با امنیت اجتماعی ندارد. بر اساس نتایج به دست آمده، پیشنهاداتی جهت استفاده سازمانهای مسئوول ارائه شده است.
Sociological Study of the Relationship between Slum Dwelling, Culture of Poverty and Societal Security in Urban Areas of Iran (case of study: City of Hamedan)