چکیده:
یکی از شاخصه های دیپلماسی عمومی، افزایش اعتماد عمومی به نقش پارلمان در حوزه سیاست خارجی است. عناصری چون صداقت، رعایت ارزش ها و شفافیت عملکرد نمایندگان، اعتماد عمومی به قانون گذاران را افزایش می دهد. توجه به عناصر دیپلماسی عمومی، نفوذ قدرت نرم حاکمیت در هر دو بعد داخلی و خارجی را تقویت می کند. مقصود از منابع نرم افزاری قدرت، آن طیف از منابع قدرت اند که در نهایت استعداد و توان جذب بازیگر را شکل می دهد و جذابیت و پذیرش اقناعی سیاست های حاکمیت از طرف بازیگران داخلی و خارجی را افزایش می دهد. دراین چارچوب، دیپلماسی عمومی پارلمانی بیشتر بر جنبه های هویتی و نرم افزاری قدرت تأکید دارد. این نوشتار که با بهره گیری از روش توصیفی تحلیلی به رشته تحریر درآمده است، تلاش دارد نقش قوه مققنه جمهوری اسلامی ایران در سیاست خارجی را آن گونه که هست و آن چه که باید باشد را با توجه به هدف اصلی سیاست خارجی که همان تأمین منافع و امنیت ملی است، مورد بررسی قرار دهد. یافته های تحقیق نشان می دهد که با توجه به وسعت و دامنه موضوعاتی که در روابط دوجانبه یا چند جانبه جمهوری اسلامی ایران در نظام بین الملل در جریان است، در کنار دولت و نهادهای سیاسی وابسته، قوه مقننه توانسته است از طریق دیپلماسی عمومی - پارلمانی در حل و فصل مسائل بین المللی و توسعه روابط، نقشی اساسی و بی بدیل ایفا نماید.
Abstract:Foreign policy is the resultant of the opinions and decisions of the authorities of a country to ensure national interests at the international level.Decision-makers of a country manage their country''''s relations with other countries and international forums through various channels;Given the breadth and scope of issues in bilateral or multilateral relations in the international system, along with governments and affiliated political institutions, parliaments play a role in resolving international issues and developing relations through parliamentary diplomacy.This article considers that in major countries, the role of the people in securing national interests is a fundamental and irreplaceable role, it intends to examine the role of the legislature of the Islamic Republic of Iran in foreign policy as it is and what it should be, given the main goal of foreign policy, which is to ensure national interests and security.Keywords: Parliamentary Diplomacy, Foreign Policy, Islamic Parliament of Iran, Public Diplomacy, Parliamentary Friendship Groups
خلاصه ماشینی:
يافته هاي تحقيق نشان مي دهد که با توجه به وسعت و دامنه موضوعاتي که در روابط دوجانبه يا چند جانبه جمهوري اسلامي ايران در نظام بين الملل در جريان است ، در کنار دولت و نهادهاي سياسي وابسته ، قوه مقننه توانسته است از طريق ديپلماسي عمومي - پارلماني در حل و فصل مسائل بين المللي و توسعه روابط ، نقشي اساسي و بي بديل ايفا نمايد.
)2007:93 اين که برخي مخالفان ورود پارلمان به حوزه روابط خارجي بيان ميدارند که با ورود پارلمان ها به سياست خارجي در مواقع بحران ها سرعت عمل تصميم گيري کاهش مييابد يا به دليل ماهيت کار نمايندگان ممکن است اطلاعات محرمانه نشت پيدا کند بي مورد است ، زيرا قرار نيست ديپلماسي پارلماني مانعي براي وزارت خارجه باشد بلکه تقويت کننده و مکمل آن است (دلاورپور اقدم و دهقاني فيروزآبادي، ١٣٩٥: ٤٠٩).
مجلس شوراي اسلامي با هدف حضور فعال در عرصه بين المللي جهت تأمين منافع ملي لازم است با مشارکت فعال خود در اتحاديه هاي پارلماني همسو مانند اتحاديه بين المجالس کشورهاي اسلامي و مجمع مجالس آسيايي نسبت به تبيين مواضع جمهوري اسلامي و دفاع از حقوق ملت ايران با رويکردهاي متفاوت با هر يک از اتحاديه ها اقدامات بايسته و شايسته را معمول دارد.
با عنايت به اينکه مقر دبيرخانه اتحاديه مجالس عضو سازمان همکاري هاي اسلامي در تهران واقع شده است به دليل تعداد اعضاء و عضويت کشورهاي همسايه ، ظرفيت بسيار خوبي را براي توسعه روابط ديپلماتيک مجلس شوراي اسلامي ايجاد کرده است تا در فرآيند تقويت منطقه گرايي و کاهش اختلافات در ميان امت اسلامي نقش برجسته اي را ايفاء نمايد.