چکیده:
هدف از این تحقیق، تعیین رابطة بین سلامت روانی با خودکارآمدی تحصیلی، هیجانی و اجتماعی و نیز پیشبینی سلامت روانی از روی خودکارآمدی تحصیلی، هیجانی و اجتماعی بود. روش تحقیق این پژوهش از لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش انجام توصیفی و از نوع تحقیقات همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشآموزان پسر دوره اول متوسطه شهرستان هشترود که در سال تحصیلی 99-98 مشغول به تحصیل هستند و تعداد آنها براساس گزارش آموزش و پرورش 734 نفر میباشند، براساس جدول نمونهگیری مورگان و کرجسی تعداد نمونههای این تحقیق 254 نفر میباشد. که به صورت تصادفی و به روش خوشهای چند مرحلهای که از بین دانشآموزان پسر دوره اول متوسطه نمونهگیری شدند. ابزارهای پژوهش حاضر عبارت بودند از: پرسشنامه خودکارآمدی کودکان و نوجوانان موریس(2001) (SEQ-C) و پرسشنامه سلامت روانی گلدبرگ(1972) (28-GHQ). برای آزمون فرضیهها از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون دادهها استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل دادهها نشان داد با افزایش سلامت روانی و نیز مولفه های آن، خودکارآمدی تحصیلی، هیجانی و اجتماعی نیز افزایش می یابد. همچنین، یافتهها حاکی از آن است که خودکارآمدی تحصیلی بر افزایش سلامت روانی اثر بارزی و مهمی را نسبت به سایر مولفه ها داشته است.
The main purpose of this study was to investigate the relationship between mental health and academic,
emotional and social self-efficacy of male, first period high school students in Hashtrood city. The research
method was applied regarding its purpose and descriptive regarding its method of performing and of
correlational ones. The statistical population of the present study was all male, first period high school in
Hashtrood city who were studying in the academic year of 1398-1399 and whose number was according to the
report of Education Department as 734 people, that based on Morgan and Karajsi sampling table, the number of
sample in this research is 254 people who were randomly selected by stratified cluster sampling. The instruments
of the present research included Morris Child and Adolescent Self-Efficacy Questionnaire (SEQ-C), the
Goldberg Psychological Health Questionnaire (GHQ-28). In order to analyse data, Pearson correlation
coefficient statistical method and multiple regression analysis were used. The results of data analysis showed
that by increasing mental health and its components, academic, emotional and social self-efficacy do also
increase. Also, the findings indicate that academic self-efficacy has dominant and important effect on increasing
mental health in comparison to the other components
خلاصه ماشینی:
از طرفی کاربست یافتههاي این پژوهش در عرصههاي بهداشت عمومی دانشآموزان میتواند اهمیت دو چندان اجراي این پژ 4 t=" Huang"/>t=" Huang"/> (2013) نشان داد که احساس خودکارآمدي بالا به نوجوانان کمک میکند تا بتوانند رویدادها و موقعیتها را اداره کنند و از خود در برابر مشکلات روانی محافظت کرده و به طبع آن باعث افزایش رضایت از زندگی درخود شوند و از سوي دیگر احساس خودکارآمدي پایین مانع کنار آمدن موثر با موقعیتهاي تنیدگی میگردد و نشانههاي مرضی و اختلالات را افزایش داده و باعث میشود سلامت روانی نوجوانان کاهش یابد؛ پس خودکارآمدي به یک منبع مهم براي سلامت روانی در نوجوان ت Elicia, Mitchell & Amy Nikko, Da Paz & Wallander Caprara & Steca Huang دزوالتوسیکا، گلرب، روسنکرازب و کارترولیوتیز 1 (2010) نيز دریافتند که خودکارآمدي در فعالیتهاي بدنی سازهاي چند جزئی است و میتواند در سنین ابتدایی ارزیابی شود.
همينطور، مجیدی یایچی، حسن زاده، فرامرزی و همایونی (1398) در پژوهش خود با عنوان نقش میانجی گری رفتارهای ارتقا دهنده سلامت در رابطه بین خودکارآمدی با سلامت روان نوجوانان که روی 260 نفر از دانشآموزان مقطع متوسطه دوم شهر ساری انجام شده بود به این نتیجه رسیدند که بین خودکارآمدی و سلامت روانی و رفتارهای ارتقاد دهنده همبستگی معناداری وجود دارد.
بر اساس نتایج جدول2، ضریب همبستگی 388/0 حاکی از این است که خودکارآمدی تحصیلی، هیجانی و اجتماعی اثر بارزی بر سلامت روانی دارد.