مطالعات بین الملل: رژیم های جهانی و تحول جایگاه جنبش های قومی مقاله

گسترش جهانی رژیم‌های فراملی و بین المللی اعم از موازین حقوق بشر و مناسبات دموکراتیک همراه با رشد سازمان‌های غیر دولتی و فراملی و تفسیر موسع‌ شورای امنیت از مفاد منشور سازمان ملل در خصوص حفظ صلح و نظم بین المللی،از مهمترین پیامدهای فرآیند جهانی شدن در دهه‌های پایانی قرن بیستم است که می‌تواند جنبش‌های قومی و دولت‌های کثیر القوم را با فرصت‌ها و تهدیدهای جدیدی مواجه سازد. بر این اساس رژیم‌های جهانی به تدریج به رقبای حقوق اساسی و داخلی‌ نظام‌های به جای مانده از الگوی وستفالیایی تبدیل شده و بیش از آنکه ابزار اعمال‌ قدرت و تنظیم روابط از سوی دولت‌ها باشند،محملی برای انسجام بیشتر هویتی و تکثیر خواسته‌های گروههای فروملی و جنبش‌های قومی خواهند بود. این تحول همچنین می‌تواند به معنای تضعیف ارادهء معطوف به سرکوب‌ اقلیب‌های قومی و در نتیجه ارتقاء جایگاه جنبش‌های قومی در محیط ملی و بین المللی باشد. این دگرگونی منزلتی از خلال متغیرهای واسطی همچون قوت نظری هویت‌ها، تاثیر بر اعتقادات مخاطب و کشش عاطفی هویت‌ها و همچنین تغییر مناسبات قدرت، تحقق یافته و امکان آن را فراهم می‌کند تا جنبش‌های قومی در نسبت با دولت‌های‌ ملی از اهرم‌های نظری و فرصت‌های عملی متناسب‌تر و متوازن‌تری برخوردار شوند. به این معنا رژیم‌های فراملی جهانی شده،جایگاه جنبش‌های قومی و منابع هویت‌ساز آن را در آغاز هزاره سوم میلادی متحول کرده‌اند.

Universal expansion of transnational and international regimes including the human rights standards and democratic arrangements along with the broad interpretation of the UN Charter regarding the maintenance of world peace and security are among the most important consequences of globalization in the late decades of the 20th Century. These are able to pose serious threats to and create opportunities for ethnic movements and multi-ethnic states. On this basis، world regimes have gradually turned out into competitors for the basic rights and domestic systems remaining from the Westphalian model. More than to be an instrument for the execution of power and regulation of relations by the states، they are groundwork for the future identity coherence and proliferation of demands on part of the sub-national groups and ethnic movements. This change can also indicate the weakening of the will to suppress ethnic minorities thus promoting the status of ethnic movements in the national and international milieus. Such change in status is realized through intermediary variables such as the theoretical strength of identities، impact of the audience’s beliefs، emotional appeal of identities as well as the shift in power equations. This provides the grounds for ethnic movements to wield more appropriate and balanced theoretical leverage and practical opportunities in comparison to nation-states. This implies that the transnational globalized regimes have changed the status of ethnic movements and their identity-building sources in the early third millennium.

رژیم‌جهانی و تحول جایگاه جنبش‌های قومی میرقاسم بنی هاشم کارشناس ارشد علوم سیاسی از دانشگاه تهران تاریخ ارائه:1/9/1382 تاریخ تأیید:26/9/1382 چکیده گسترش جهانی رژیم‌های فراملی و بین المللی اعم از موازین حقوق بشر و مناسبات دموکراتیک همراه با رشد سازمان‌های غیر دولتی و فراملی و تفسیر موسع‌ شورای امنیت از مفاد منشور سازمان ملل در خصوص حفظ صلح و نظم بین المللی،از مهمترین پیامدهای فرآیند جهانی شدن در دهه‌های پایانی قرن بیستم است که می‌تواند جنبش‌های قومی و دولت‌های کثیر القوم را با فرصت‌ها و تهدیدهای جدیدی مواجه سازد. بر این اساس رژیم‌های جهانی به تدریج به رقبای حقوق اساسی و داخلی‌ نظام‌های به جای مانده از الگوی وستفالیایی تبدیل شده و بیش از آنکه ابزار اعمال‌ قدرت و تنظیم روابط از سوی دولت‌ها باشند،محملی برای انسجام بیشتر هویتی و تکثیر خواسته‌های گروههای فروملی و جنبش‌های قومی خواهند بود. برای پردازش این هدف،مقالهء حاضر مدعی است که‌ جهانی شدن از طریق تقویت و فراگیر ساختن رژیم‌های بین المللی و فراملی و ترمیم منابع و مراجع هویت‌ساز و با تغییر و تعدیل کار ویژه‌ها و نقش‌های سنتی دولت ملی،عمدتا موجب‌ افزایش ظرفیت جنبش‌های قومی در دستیابی به اهداف سیاسی و فرهنگی خود،در چارچوب، دولت‌های ملی خواهد شد. به نظر می‌رسد تقویت روزافزون کمی و کیفی رژیم‌های فراملی و جهانی،دولت‌های ملی را مجبور خواهد نمود تا واحدهایی منضبط و کنشگرانی فعال در نظام نوین جهانی باشند و جنبش‌های قومی را نیز به پیگیری اهداف خود در چارچوب حقوق بین الملل و هنجارهای‌ جهانی و از طریق شیوه‌های مسالمت‌آمیز و غیر خشن ترغیب نمایند.