چکیده:
هوشنگ ابتهاج (ه. ا. سایه) شاعر نوپرداز و غزل‌سرای معاصر، تجلی خاص و تازه‌ای از شعر غنایی را به ظهور رسانده است. او هم در شعر نیمایی و هم در غزل، وام‌دار نگرش و زبانِ تغزلی پیشینیان است و به گونه‌های مختلف از ذهنیتِ غنایی رایج در شعر فارسی، هم‌چنین از شاعران غزل‌سرای نامی تأثیر پذیرفته است. با این‌وصف، رویکرد غنایی ابتهاج،واجد مختصاتی انحصاری است که او را از دیگر غزل‌سرایانِ سنت‌گرا متمایز می‌سازد. در این‌گفتار، به چندوچونِخصلتِتغزلی غزلیاتابتهاج پرداخته‌شده و تلاش‌‌گردیده کیفیت و ابعاد تأثیرپذیری این شاعر از سنت غنایی در شعر فارسی، هم‌چنین چگونگی برخورد وی با برخی مبانی و مولفه‌های رایج شعر تغزلی و غنایی، تحلیل و تبیین شود. در این راستا،رویکرد دوگانۀ ابتهاج که گاه وجه معمول و سنتی دارد و زمانی نامتعارف و انحصاری است، با موضوعات و مفاهیمی چون ذهنیت غنایی، نگرش عاشقانه، سنتِ عشق‌ورزی، زیباپنداری معشوق، معشوق‌ستایی و شیفتگی عاشق و... ، مورد بررسی قرار گرفته و نقش این مقولات در تکوین زبان تغزلی و مضمون‌آفرینی و زیبایی‌شناسی غناییِغزلیات ابتهاج، اعم از غزلیاتِ صرفاً عاشقانۀ او و غزل‌هایی که دارای بار نمادین و اعتبار اجتماعی و فلسفی هستند، بیان و تشریح شده است.
Hooshang Ebtehaj (H.E .Saye), a contemporary poet and modern poet, has brought a new and special manifestation of Ghanaian poetry. In both Nimayi poetry and Ghazal, he is indebted to the lyrical attitudes and language of his predecessors, and has been influenced in various ways by the rich mentality prevalent in Persian poetry, as well as by renowned Ghazal poetry. Anyway, Ebtehaj's approach has monopolistic features that distinguish it from other traditionalist sonnets. In this essay, several aspects of the poetry of Ghazal are studied and the quality and aspects of this poet's influence on the tradition of Persian poetry, as well as how he deals with some of the foundations and components of lyric poetry, are analyzed and Explain. In this regard, Ebtajaj's dual approach, which is sometimes traditional and sometimes unusual and exclusive, deals with such topics as rich mentality, romantic attitude, love tradition, beloved beauty, beloved lust and fascination with love. Has been studied and the role of these categories in the development of lyrical and thematic-creativity and the aesthetic richness of ebtehaj's poems, both solely in love with his sonnets and with symbols of social and philosophical prestige, has been described.
(
, 
, 
)
