چکیده:
در عرفان، فقط حق وجود دارد و موجودات کثیر، تعینات و تجلیات او هستند. حال، مسئله اینست که اسماء ـ با پذیرش اصل وحدت وجود ـ در منظومه» فکری عرفا از چه جایگاهی برخوردارند؟ آیا وجود دارند یا خیر؟ اگر وجود دارند، وجودشان چگونه است؟ و اگر وجود ندارند و عدمی هستند، عدمی بودن آنها به چه معناست؟ اسماء الهی واسطة ظهور حق در مراتب غیب و شهادتند. اسماء در تعین اول (مرتبة غیب اول) با ذات حق وحدت دارند اما در تعین ثانی، با ظهور اعیان ثابته، ظهور علمی پیدا میکنند و نسبت اسماء و اعیان ثابته، در مرتبة غیب دوم آشکار میشود. در مرتبة شهادت، اسماء بر اساس استعداد اعیان ثابته به آنها وجود خارجی میبخشند و نسبت وجودی (اعیان خارج و اسماء فعل) ظهور می‌یابد. اما خود اسماء ـ از آنجا که ظهور وجودند ـ در خارج وجود مستقل ندارند بلکه از نسب وجودی هستند و بر اساس مظاهر (یک طرف نسبت)، ظهور خارجی دارند و هرگاه مظاهر، استعداد جزئی دریافت ظهور عینی را داشته باشند، اسماء (طرف دیگر نسبت) نیز ظاهر میشوند و اگر استعداد نباشد، اسماء به اصل خود (مرتبه» غیب) رجوع میکنند. در واقع اسماء، معدومالعین و موجودالاثرند.
In mysticism, there is only truth, and many beings are His appointments and manifestations. Now, the question is what place do names have in the intellectual system of mystics by accepting the principle of unity of existence? Do they exist or not? If so, how are they? And if they do not exist and are non-existent, what does it mean that they are non-existent? The divine names mediate the appearance of truth in the levels of the unseen and martyrdom. Names in the first determination (the first unseen order) are united with the essence of the right, but in the second determination, with the emergence of fixed lords, they appear scientifically, and the ratio of fixed names and lords is revealed in the second unseen order. In the order of martyrdom, names give them an external existence based on the talent of the fixed lords, and the existential relation (external lords and verb nouns) emerges. But the nouns themselves, since they are manifestations of existence, do not exist independently of the outside, but are of existential lineage, and on the basis of manifestations (one side of relation) have external manifestations, and when manifestations have a partial talent for receiving objective manifestations, nouns (other side Proportions also appear, and if there is no talent, the nouns refer to their origin (the "unseen" order). In fact, names are extinct and existent.
(
, 
, 
)
