خلاصه ماشینی:
"نقد خوانندگان نوشته آنتوان چخوف و«دشت جنون» نوشته محمد علی جمالزاده (به تصویر صفحه مراجعه شود) اطاق شمارهء شش،در دشت جنون مقایسه تطبیقی دو داستان اطاق شماره شش «از میان پنج دیوانه بستری در بخش روانی بیمارستان،مرد سی ساله‌ای از طبقه روشنفکر و اهل مطالعه وجود دارد به نام ایوان دمتریچ گروموف که تصور می‌کند در تعقیبش هستند.
» دشت جنون «هدایت علی خان یکی از پنج دیوانه بستری در دار المجانین از خانواده معروف و اعیانی پایتخت است که مانند ایوان دمتریچ اهل مطالعه و فهم و کمال است.
دکتر درمانگاه به اعتراف خودش دیوانه است و مدیر درمانگاه شبها در محوطه درختکاری شده بیمارستان با معشوقه‌های متعدد خیالی به معاشقه و خنده و گریه می‌پردازد(هدایت علی خان و محمود نیز مخفیانه شاهد این ماجرا هستند).
خصوصیات مشترک این دو دیوانه در دو داستان: نخست هر دو خانواده‌های متمول رشد یافته‌اند،دوم؛هر دو بشدت اهل مطالعه هستند،سوم؛دامنه معلومات و تسلط هر دو بر موضوعات گوناگون گسترده است،چهارم؛هدایت علی خان خودش را به دیوانگی‌زده و ایوان دمتریچ بیماری خفیف و خودآگاهانه روانی دارد و مجنون و دیوانه زنجیری نیست،پنجم؛هر دو نواقص روحی و روانی مدیران بیمارستان را که در آن بستری هستند می‌یابند،ششم؛عقاید اجتماعی و فرهنگیشان را آزادانه و بدون سانسور بیان می‌کنند.
دکتر آندره یفی‌میچ در بخش روانی(اطاق شماره شش)بیمارستان خودش بستری می‌شود،و مدیر دار المجانین خلق شده به وسیله جمالزاده علائم دیوانگی را به صورت تصورات خیالی که از معشوقه‌هایش دارد بروز می‌دهد."
(
, 
, 
)
